ကို ဂိုင္းမ်ိဳး၊ ကိုစာအုပ္ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္- စီးကရက္ႏွင့္ ကြမ္းယာ
ဒီေန႕ မနက္ကၽြန္ေတာ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးေရာ ကိုစာအုပ္ပါေရာက္ႏွင့္ ေနၿပီ။ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ထိုင္ခံုတစ္လံုးဆြဲေပးၿပီး
ဂိုင္း- ေနာက္က်လွေခ်လား။ လာထိုင္။
ကၽြန္ေတာ္- ဟုတ္တယ္ဗ် မေန႕က အိပ္ရာ၀င္ေနာက္က်လို႕ အခုမွႏိုးတယ္။
ဂုိင္း- ဒါဆိုလည္း လန္းဆန္းသြားေအာင္ က်ဆိမ့္ေလးေသာက္လိုက္။
ေၿပာေၿပာဆိုဆို သူက စာပြဲထိုးေလးကို လွမ္းေခၚၿပီး က်ဆိမ့္တစ္ခြက္မွာသည္။ တစ္ဆက္ ထည္း လန္ဒန္ တစ္ပြဲပါမွာလိုက္သည္။ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ လန္ဒန္ေရာက္လာေတာ့ သူက စာပြဲထိုးေလးခါးမွ မီးၿခစ္ကို ၿဖတ္ ခနဲဆြဲယူလိုက္ၿပီး လန္ဒန္ကို မီးညွိလုိက္ၿပီး အားပါးတရဖြာေနေလသည္။
စာ- ေဟ့ဂိုင္းမ်ိဳး မင္းေဆးလိပ္မီးခိုးေတြက ငါ့ဆီေရာက္လာၿပီကြာ။ ငါက အလိုလိုေနရင္း စကင္း စမုတ္ကာ ၿဖစ္ေနၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခိုက္တယ္ကြာ။
ဂိုင္း- အပို္ေတြေၿပာမေနပါနဲ႕ စာအုပ္ရာ ဒီေလာက္နဲ႕ ဘာမွ မၿဖစ္ပါဘူး။
ကိုစာအုပ္မွာ ေဆးလိပ္လံုး၀ မေသာက္ေခ်။ ထို႕အတူ ကြမ္းလည္းမစား။ အရက္လည္း မေသာက္။ ဘာဆိုဘာ မွ မလုပ္ေခ်။ ဘာဆိုဘာမွ မလုပ္ဟုဆိုခ်င္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ အေနႏွင့္ ေယာက္က်ားေလး ဆိုရင္ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္သင့္ သည္ဟုထင္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေဆးလိပ္ဖြာသည္။ ကြမ္းစားသည့္ သူႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္လည္း တစ္ယာ ႏွစ္ယာ စားၿဖစ္ေလသည္။ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း၏ ေယာက္က်ားဆိုတာ စံုမွ ဆိုတဲ့ စကားကို စြဲေနေသာေၾကာင့္ လားေတာ့ မသိ။
စာ- ခက္တာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ ဘာလို႕မ်ားေရာဂါကို ၀ယ္ယူခ်င္ၾကလည္း မသိဘူး။ ဘာမွလည္း အက်ိဳးမရွိ။
ဂိုင္း- အက်ိဳးမရွိဘူးလို႕ ဘယ္သူေၿပာလဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က စိတ္ခံစားမႈ႕ကို ဦးစားေပးတာ။ လူမွာ အဲဒါ အဓိကပဲ။
စာ- စိတ္ခံစားမႈ႕ဟုတ္လား။ ေနပါဦး။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ ဘာမ်ား စိတ္ခံစားမႈ႕ ေပးလို႕တံုး။ ငါေတာ့ ေဆးလိပ္ၿဖစ္ၿဖစ္ ကြမ္းၿဖစ္ၿဖစ္ ဘာမွ ေကာင္းတယ္ မထင္ေပါင္။ အေရမရ အဖတ္မရနဲ႕။
ဂိုင္း- ခင္ဗ်ား ဒါကို မေကာင္းဘူးလို႕ ဘယ္သူေၿပာလည္း။ ဒါေတြက တစ္ကယ္ေတာ့ လူတိုင္း ကို စြဲသြားေစႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ားသိလား။ လူ႕စိတ္က အရိုင္းစိတ္ဗ်။ အဲဒီ အရုိင္းစိတ္ကို အသိဥာဏ္ ဆိုတာ နဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ထားလို႕။ ခင္ဗ်ားကို လည္း ကြမ္းၿဖစ္ၿဖစ္ ေဆးလိပ္ ၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ ေလာက္ပဲ ေန႕တိုင္း ေသာက္ၾကည့္ စားၾကည့္။ စြဲသြားေစရမယ္။ ဒါေတြက မေကာင္းဘူးလို႕ လူေတြက ယူဆထားလို႕ ကိုယ့္ စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ထားလို႕ ခင္ဗ်ား မစားတာေလ။ မေကာင္းရင္ ဘယ္သူက အလကား ပိုက္ဆံ အကုန္ ခံၿပီး စားမွာတုန္းဗ်။
စာ- ခင္ဗ်ားတို႕က အဲဒါ အသိဥာဏ္ မႀကြယ္၀ေသးတာပဲ။ ခင္ဗ်ားသိလား။ အဲဒီ စီးကရက္ ထုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံၿခား ႏုိင္ငံေတြက ေဆးလိပ္ကို ဒီလို ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ရမယ္ထင္လား။ ေနရာတိုင္းေရာ ေသာက္လို႕ရမယ္ထင္လား။ စင္ကာပူမွာဆို စီးကရက္ ဘယ္ေလာက္ ေစ်းႀကီး သလဲ သိလား။ ၿပီးေတာ့ စီးကရက္ ဗူးခြံမွာ စီးကရက္ေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ ေရာဂါပံုးဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးပံုေတြကပ္၊ အခြန္အရမ္းေကာက္၊ ၿပီးေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေဆးလိပ္ မေသာက္ရဇံုေတြလုပ္။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ ႏိုင္တဲ့ေနရာေတြကို စည္း၀ုိင္းေလး၀ိုင္း ေဆးလိပ္ခြက္ အေနနဲ႕ ႏို႕ဆီဗူးခြံ အစုတ္ကို တင္ထား။ ေဆးလိပ္ ေသာက္တဲ့သူ အတြက္ လူ႕အသို္င္းအ၀ိုင္းမွာ သီးသန္႕ႀကီး ၿဖစ္ေနေအာင္ ရွက္လာေအာင္ ႀကိဳးစား လုပ္ထား တာသိလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံေတြမွာ သာ ဒီလို လြပ္လြပ္လပ္လပ္ေသာက္လို႕ ရေနတာ။
ကၽြန္ေတာ္- ဟုတ္လား ကိုစာအုပ္ရ။ အဲလိုႀကီးလား။
စာ-ဒါေပါ့။ ကြမ္းဆိုပိုဆိုးေသး။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံပဲ ကြမ္းကို က်ယ္က်ယ္ၿပန္႕ၿပန္႕ စားၾကေတာ့ တယ္ထင္တာပဲ။ ကြမ္းစားတာ တအား ရုပ္ပ်က္တာေလ။ ႏိုင္ငံၿခားသား ၿမင္ရင္ အထင္ေသး စရာဗ်။
ဂိုင္း- အင္းကိုစာအုပ္ ကိုစာအုပ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ က အေနာက္တိုင္းက လူေတြကို ပဲ အထင္ႀကီးတာကိုး။ သူတို႕ လုပ္မွ အေကာင္းထင္ေနတာ။ ဒါလည္း အၿပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မီဒီယာေတြက သူတို႕ပဲ ႀကီးစိုးထားတာကို။ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားႀကည့္ တကယ္လို႕ အေမရိကန္က လူေတြက ကြမ္း တစ္ၿပစ္ၿပစ္နဲ႕ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ဒီလုိေၿပာဦးမလား ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ပါးစပ္ကေလး နီေနတာ အရမ္း စမတ္ ၿဖစ္တာပဲ ေတာင္ ခင္ဗ်ားလိုလူေတြက ေၿပာခ်င္ေၿပာဦးမွာ။
စာ- ဒါေတာ့ ခင္ဗ်ား သက္သက္ ကပ္ေၿပာတာ။
ဂိုင္း- ကြမ္းစားတာ ရုပ္ပ်က္တာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ယဥ္ေက်း မႈ႕ဗ်။ ေရွးတုန္းကတည္းက စားလာၾကတယ္။
စာ- ဟာ ယဥ္ေက်းမႈ႕ ဆိုၿပီး မေကာင္းတာဆိုရင္ ေကာ ခင္ဗ်ားက လက္ခံမွာလား။ ဥပမာ ပုဆိုး၀တ္တာ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ ယဥ္ေက်းမႈ႕ ဒါေပမယ့္ ဒါက ေနရာတိုင္း အဆင္မေၿပဘူး။ ေဆာက္လုပ္ေရး ဆိုဒ္ထဲ မွာ တိုက္ အၿမင့္ ႀကီးေတြေပၚမွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ ဆိုရင္ ပုဆိုးနဲ႕ ေဘာင္းဘီ ဘယ္ ဟာ၀တ္တာ ပို ေဆ့(ဖ္) ၿဖစ္လဲ။ ယဥ္ေက်းမႈ႕ဆိုၿပီး ခင္ဗ်ား ၿငမ္းေပၚကို ပုဆိုးနဲ႕ တက္မလား။
ဂိုင္း- ဒါကေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလ။ အဲလို ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ဘယ္လုပ္ပါ့မလဲဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ကြမ္းစားတဲ့သူ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့သူကို ခင္ဗ်ားလိုေတာ့ အထင္မေသးဘူး။ ကိုယ့္ အႀကိဳက္နဲ႕ကိုပဲ။
စာ- ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ား အႀကိဳက္က သူမ်ားကို မထိခို္က္ေစနဲ႕ေလဗ်ာ။ အခုဟာက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိခို္က္ေန ၿပီ။
ဂိုင္း- ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ားကို မထိခိုက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုဘက္၀ိုင္းသြားေသာက္မယ္ဗ်ာ။
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကိုဂိုင္းမ်ိဳးက လက္ဖက္ရည္ခြက္ ေလးနဲ႕ လန္ဒန္ပြဲေလးမၿပီး ေဘးက လြတ္ေနတဲ့ ၀ိုင္းမွာ ေၿပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ ထိုေန႕ ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က မၿပန္ မခ်င္း ကိုစာအုပ္က ေဆးလိပ္မေကာင္း ေၾကာင္း ကြမ္း မစားသင့္ ေၾကာင္း တစ္ခ်ိန္လံုး ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ခ်ာရိုက္ေနပါေတာ့တယ္။
မိုးတိမ္ညိဳ
