Friday, May 22, 2009

ကၽြန္ေတာ္လြဲခဲ့ဖူးေသာ အေၾကာင္း

အခုကၽြန္ေတာ္ေၿပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္လဲြခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းဗ်။ ခက္တာက အဲလိုလြဲခဲ့လို႕ ဘယ္သူ႕ကုိ အၿပစ္တင္ရမလဲ ဆိုတာ အခုထိမသိဘူး။ ထားပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဓိကအေၾကာင္းကို ေၿပာၿပပါမယ္။ ၿပီးမွ မိတ္ေဆြဘာသာသံုးသပ္ေပါ့။ ဒီလိုဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ အၾကားအၿမင္ရလို႕လြဲခဲ့တာ။ အင္းနားရွဳပ္စရာေတာ့ ၿဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ။ အၾကားအၿမင္ရေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္လြဲမွာတံုးလို႕ေတာ့ အၿပစ္တင္မေစာလိုက္နဲ႕ဦး။ ဇာတ္လမ္းကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ပါဦးေလ။ ခင္ဗ်ားလည္း ေခါင္းရွဳပ္သြားေစရမယ္လို႕ အာမခံပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ထူးထူးဆန္းဆန္းအၾကားအၿမင္ရခဲ့ဘူးတယ္ဗ်။ ပထမဆံုးစတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲက ဦးေမာင္ကိုဆိုတာနဲ႕စတာ။ တစ္ရက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခုမက္တယ္။ အဲဒီ ဦးေမာင္ကိုႀကီး နဖူးေပါက္လို႕တဲ့။ ေပါက္တာက နဖူးညာဖက္နား တစ္လက္မေလာက္ၿပဲသြားတာတဲ့။ အိပ္မက္ထဲမွာ အဲဒီလို အတိအက်ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္မက္ဆိုေတာ့ သိပ္အေလး မထားပါဘူး။ ဖာသိဖာသာပဲေပါ့။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ရက္က်ေတာ့ ဦးေမာင္ကိုႀကီးက လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ အေဖနဲ႕ေတြ႕လို႕ ရပ္စကားေၿပာေနပါေရာဗ်ာ။ အိမ္ေရွ႕က အုန္းပင္ေအာက္မွာ။ အုန္းပင္ေပၚမွာလည္း အုန္းသီးေၿခာက္ေတြ ရွိေနေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖ်တ္ခနဲဆို အိမ္မက္ကို သြားသတိရလိုက္တယ္။ အင္း အခုေန အုန္းသီးမ်ားေၾကြက်လိုက္လို႕ကေတာ့လို႕ ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ မေၿပာၿဖစ္လိုက္ပါဘူး။ အဲခဏေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထင္တဲ့ အတိုင္းအတိအက်ဗ်ာ။ အုန္းသီးေၿခာက္က ဦးေမာင္ကို ေခါင္းေပၚကို တည့္တည့္ေၾကြက်တာ နဖူးကြဲပါေလေရာ။ ကြဲတာမွ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္မက္ထဲက အတိုင္း ညာဘက္ နဖူး တစ္လက္မေလာက္ အတိအက်ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါၿဖစ္သြားတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႕ ငါအိမ္မက္နဲ႕ လာတူေနရတာလဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ဆိုင္တာေနမွာပါေလဆိုၿပီးပဲ ထားလိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ခါက်ေတာ့လည္း ဟိုဘက္လမ္းက လူပ်ိဳႀကီး ကိုလွေဘာ္ သူ႕အိမ္ေရွ႕ ေလွခါးထစ္မွာ ထိုင္ငိုေနတယ္ လို႕ အိပ္မက္ မက္တယ္။ ဒါကေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ကထင္တာေလ။ သူကလူပ်ိဳႀကီး တစ္ေယာက္ထဲ ေနတာ။ ပိုက္ဆံလည္း ခ်မ္းသာတယ္။ အပူအပင္လည္း မရွိဘူး။ ေယာက္က်ားလည္း ေယာက္က်ားဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ေလွခါးထစ္မွာ ထိုင္ငိုစရာအေၾကာင္းကို မရွိဘူးထင္တာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႕ မနက္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕အိမ္ေရွ႕က ၿဖတ္ေတာ့ ဗ်ာ အံ့ၾသစရာ တကယ္ကို သူက အိပ္မက္ထဲကေတြ႕တဲ့ေနရာ မွာထိုင္ငိုေနတာဗ်ာ။ သူ႕အိမ္မေန႕ညက သူခိုး အခိုးခံရလို႕တဲ့။ အတြင္းပစၥည္းေတြ အကုန္ပါသြားဆိုပဲ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္။ တိုက္ဆိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ ေလာက္ေတာ့ ဘူးလို႕ထင္လာတယ္။

ဒါနဲ႕ အဲဒီလို အေသးအဖြဲေလးေတြ ေနာက္ထပ္ ေလးငါးခုေလာက္ထပ္ ေတြ႕ရေသးတယ္ဗ်။ စာရွည္ေနမွာစိုးလို႕ မေၿပာေတာ့ဘူး။ အားလံုးမွန္တာၾကည့္ပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္ အၾကားအၿမင္ရေနတယ္ လို႕ေၿပာရင္မလြန္ေလာက္ပါဘူးေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႕မွ မေၿပာေသးဘူး။ ေသခ်ာေအာင္လုပ္ရ ဦးမယ္ေလ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဒုကၡေရာက္မယ့္သူဆိုရင္ ကူညီမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားတာဗ်ာ။

အဲဒီအေခါက္က ေနာက္ဆံုးအေခါက္ အၾကားအၿမင္ရတဲ့ အခါေပါ့ဗ်ာ။ အိပ္မက္ထဲမွာ အေမက အိမ္ေရွ႕က ထိုင္ခံုမွာ ထီတိုက္ေနရင္းနဲ႕ ဟယ္ သိန္း ငါးရာ ဆုေပါက္တယ္ေတာ့လို႕ ၀မ္းသာအားရထေအာ္တယ္တဲ့။ မနက္အိပ္ယာကႏိုးလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားတာေပါ့ဗ် သိန္းငါးရာဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္တာ။ ရက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထီဖြင့္ဖို႕က ႏွစ္ရက္ပဲလို ေတာ့တယ္။ ဟာႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ သိန္းငါးရာရေတာ့ မွာပါလားလို႕ ေတြးမိရင္း ရင္ခုန္ေနရတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုသတိရသြားတာက အေမဒီလ ထီထိုးၿဖစ္လား မထိုးၿဖစ္ဖူးလားဆိုတာပဲ။ ကံကထီေပါက္မယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ အနည္းဆံုး ဥာဏ္နဲ႕ ၀ိရိယ စိုက္ၿပီး ထီေတာ့ ထိုးရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါကိုႀကိဳသိေနမွေတာ့ မထိုးၿဖစ္ေသးရင္ ထိုးၿဖစ္ေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့့္လိုပဲ စဥ္းစားမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ အေမ့ကိုလည္း ေပၚတင္ေတာ့ မေၿပာခ်င္ေသးဘူး။ မသိမသာေလး ေမးၾကည့္ဦးမွဆိုၿပီး အေမ့ကို ေမးၿဖစ္တယ္။

“အေမ ထီထိုးၿပီးၿပီလား”

အေမကအဲဒီက်မွ သတိရသြားတဲ့ ပံုစံနဲ႕

“ဟယ္ ဟုတ္ပါ့ မထိုးရေသးဘူး ထီဖြင့္ဖို႕ေတာင္ ႏွစ္ရက္ပဲလိုေတာ့တာပဲ”

“အဲဒါဆိုကၽြန္ေတာ္ အခုၿမိဳ႕ထဲသြားမလို႕ ထီထိုးခဲ့လိုက္မယ္ ပိုက္ဆံေပးလိုက္”

ကၽြန္ေတာ္ကကၽြန္ေတာ့္ အႀကံနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ေလ။ အေမ့ဆီက ပိုက္ဆံေတာင္းရတာကလည္း အေၾကာင္းရွိတယ္။ အိပ္မက္က အေမေပါက္တယ္ လို႕ မက္ေတာ့ အေမထိုးမွ ၿဖစ္မွာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ယူဆတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ အေမ့ဆီက ပိုက္ဆံေတာင္း ရတာ။ တိုတိုေၿပာရရင္အဲဒီေန႕က ထီထိုးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ရင္ခုန္လြန္းလို႕။ ထီထြက္မယ့္ေန႕ ေရာက္ေတာ့ ေနမထိထိုင္မသာပဲ။ တကယ္ကို။

ထီထြက္မယ့္ေန႕လည္းေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းကို မထိုင္ႏုိင္ဘူး။ အေမက ေစ်းက အၿပန္ ထီေပါက္စဥ္ႀကီး၀ယ္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ထဲၿမင္တဲ့ ထိုင္ခံုမွာ ထီတိုက္ေနလိုက္တာေတြ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ႏွလံုးက အၿပင္ေပါက္ထြက္မလားကို ထင္ရတယ္။ ခုန္လြန္းလို႕။ အဲဒါနဲ႕ အခန္းထဲမွာ သြားၿပီး ေစာင္ကို ေခါင္းမူးၿခံဳေနလိုက္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ အေမ ထေအာ္သံၾကားရမလဲလို႕ေပါ့။ ေတာ္ေတာ္သာၾကာ သြားတယ္ ဘာသံမွ မၾကားရဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ သံသယၿဖစ္လာတယ္။ သိန္းငါးရာ ေပါက္တာမ်ား အေမေတြ႕ၿပီးေတာ့ မူးမ်ားလည္းသြားသလားေပါ့။ မေနႏိုင္ပဲ ထၾကည့္မိတယ္။ အေမက ထီေပါကစဥ္ႀကီးခ်ၿပီး ေပါက္ပါဘူးေအ လို႕ တစ္ခြန္းပဲ ေၿပာၿပီး မီးဖိုဘက္ ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာလည္း ဇေ၀ဇ၀ါ ၿဖစ္သြားတာေပါ့။ ဒီတစ္ခါ ဘာၿဖစ္တာလဲဟေပါ့။ အိပ္မက္ ကအေသအခ်ာႀကီးပဲကို။ က်န္တာေတြက်ေတာ့ မွန္ၿပီးေတာ့ ဒါက်မွ မမွန္ဘူးလား။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဘးအိမ္ကကိုထြန္းေအာင္တို႕ရဲ႕ ေအာ္သံၾကားရတယ္။ ေဟး သိန္းငါးရာေပါက္တယ္ကြတဲ့။ ခဏေနေတာ့ ကိုထြန္းေအာင္ရဲ႕ သားေလးက အိမ္နီးခ်င္းေတြကို လိုက္ေအာ္ေၿပာေနတယ္။ သားတို႕ သိန္းငါးရာ ေပါက္တယ္တဲ့။ အေမလည္း အသံၾကားလို႕ေနမွာ မီးဖိုထဲေၿပးထြက္လာၿပီး ကိုေအာင္မိန္းမကို လွမ္းေမးေနတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ငိုရမလို ရယ္ရမလို မ်က္ႏွာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ေၿပာတယ္ေလ။

အေမေၿပာလိုက္တဲ့ စကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါတည္း ရူးသြားရင္ေကာင္းမွာပဲလို႕ေတာင္ေတြးမိပါရဲ႕။ အေမေၿပာလိုက္တာက

“ဟယ္ ကံမ်ားထူးဆန္းလိုက္တာ။ သူတို႕၀ယ္တဲ့ ထီက စက္ဘီးနဲ႕ လိုက္ေရာင္းေနတဲ့ ထီသည္ေလ။ အရင္က ငါ၀ယ္ေနက်။ အဲဒီေန႕က သူက သံုးေစာင္ပဲ က်န္ေတာ့တာ ၀ယ္ပါဦးလို႕ ငါ့ဆီကို အတင္းလာေရာင္း တယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္က မင္းက ထီ၀ယ္မယ္ဆိုၿပီး သြား၀ယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္။ ဒါနဲ႕ ငါလည္း မ၀ယ္ေတာ့ ဘူးေၿပာလိုက္တာ။ သူကေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ၀ယ္ဖို႕ေၿပာေနေသးတယ္။ မင္းသာ ထီသြားမ၀ယ္ေသးရင္ ေသခ်ာေပါက္ ၀ယ္ၿဖစ္တယ္။ ငါမ၀ယ္တာ နဲ႕သူလည္း ကိုထြန္းေအာင္တို႕အိမ္သြားေရာင္းတာေလ။ အဲဒါနဲ႕ ကိုထြန္းေအာင္အမ်ိဳးသမီးက ၀ယ္ၿဖစ္သြားတာ။ အမေလး ကံမ်ားေၿပာပါတယ္” တဲ့။

ကဲမိတ္ေဆြ။ ကၽြန္ေတာ့္ အၿဖစ္ကို ဘယ္လိုမ်ား မွတ္ခ်က္ေပးခ်င္ပါသလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားဆိုရင္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေလာင္းရဲပါတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ လုပ္မွာပဲ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။အၾကားအၿမင္မ်ား မရခဲ့ရင္ကၽြန္ေတာ္ တို႕ အခု သိန္းငါးရာေပါက္ၿပီး အဆင္ေၿပေနေလာက္ၿပီလို႕ဗ်ေနာ္။ အဲဒီေန႕က စၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာအၾကားအၿမင္မွ မရေတာ့ ပါဘူး။ အဲရလည္း မရခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အၾကားအၿမင္ရလို႕ သိန္းငါးရာဆုနဲ႕ လြဲခဲ့ဖူးတယ္ဗ်ာ လို႕ေၿပာရေတာ့မွာပဲ။

ေမ၊၂၀၀၉။
မိုးတိမ္ညိဳ

Read More...

Saturday, May 16, 2009

Butterfly effect ႏွင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး

Butterfly effect ဆိုတာ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ သီအိုရီတစ္ခုေပါ့။ ကမာၻ႕တစ္ဖက္ၿခမ္းမွာ လိပ္ၿပာေတာင္ပံခတ္ တဲ့ အၿဖစ္ဟာ အၿခားတစ္ဖက္မွာ ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းႀကီး တစ္ခုတိုက္ႏိုင္သည္ ဟု ဆိုလိုၿခင္းၿဖစ္သည္ ဟု ဖတ္ဖူးပါသည္။ ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။

“ေၿမာက္ကိုရီးယားမွ ဒံုးပ်ံပစ္လြတ္ၿခင္းေၾကာင့္ လိႈင္သာယာ မီးကြက္ေစ်းအနီးမွ ဆိုက္ကားဆရာတစ္ဦး ေၿခေထာက္က်ိဳးသြားၿခင္း”

အထက္ပါေခါင္းစဥ္ကို ၿမန္မာႏိုင္ငံရွိဂ်ာနယ္တစ္ခုတြင္ ေတြ႕လိုက္ရလွ်င္ မိတ္ေဆြ ၿပံဳးေကာင္းၿပံဳးလိမ့္မည္။ ဘာဆိုင္လို႕တုန္းကြာဟု မွတ္ခ်က္ခ်ခ်င္ ခ်လိမ့္မည္။ ရွင္းပါမည္။ ဆႏၵ မေစာပါႏွင့္ဦး။ အၿဖစ္က ဤသို႕ ၿဖစ္ေလသည္။ ေၿမာက္ကိုရီးယားမွ ဒံုးပ်ံလြတ္သည့္ သတင္း ယေန႕ထုတ္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္တြင္ ပါလာေလသည္။ ဆိုက္ကားစီးသူတစ္ဦးမွ ထိုဂ်ာနယ္ကို ၀ယ္လာၿပီး ဆိုက္ကားေပၚတြင္ လွန္ေလွာ ဖတ္ရွဳ႕ေနေလသည္။ ထိုသတင္းကို အေရာက္တြင္ ခရီးသည္က ဆိုက္ကားဆရာအား “ဟာ ေၿမာက္ကိုးရီး ယားကေတာ့ ဒံုးပ်ံလြတ္လိုက္ၿပီတဲ့“ ဟုေၿပာရာ ဆိုက္ကားဆရာက ဟုတ္လားဟု ဆိုကာ ဂ်ာနယ္ကို စိတ္၀င္တစား ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လမ္းတစ္ဖက္မွ ေကြ႕လာေသာ ကားတစ္စီးကို ဆိုက္ကားဆရာ သတိမထားမိၿဖစ္သြားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုကားႏွင့္ မလြတ္ပဲ ဆိုက္ကားႏွင့္ ပြတ္ဆြဲမိသြားကာ ဆိုက္ကားမွာ ေၿမာင္းထဲသို႕ထိုးက်ကာ ဆိုက္ကားဆရာ ေၿခတစ္ဖက္က်ိဳးသြားေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေၿမာက္ကိုရီးယားမွ ဒံုးပ်ံလြတ္ေသာေၾကာင့္ ဆိုက္ကားဆရာ ေၿခက်ိဳးသြားသည္ ဟု ဆိုလွ်င္ လြန္မည္ မထင္ပါ။

မိတ္ေဆြကေတာ့ ကတ္သီးကက္သတ္ဗ်ာဟု ထင္ခ်င္ထင္ပါလိမ့္မည္။ ဤကိစၥႏွစ္ခုသည္ တိုက္ရိုက္ မဆိုင္ေသာ္လည္း ဆိုင္သည္ဟု ေၿပာလို႕ရပါသည္။ အကယ္၍ ေၿမာက္ကိုရီးယားက ဒံုးပ်ံမလြတ္ခဲ့လွ်င္ ခရီးသည္က ဂ်ာနယ္ မ၀ယ္ခဲ့လွ်င္ ခရီးသည္က ဂ်ာနယ္ထဲမွ သတင္းဖတ္ၿပစဥ္ ဆိုက္ကားဆရာက စိတ္၀င္စားမႈ႕ မရွိခဲ့လွ်င္ ထိုကဲ့သို႕ ေၿခက်ိဳးမည္ မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာ (causes) တိုက္ဆိုင္၍ အက်ိဳး (effect) တစ္ခုၿဖစ္လာရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာထဲမွ တစ္ခုခုသည္ မၿဖစ္ခဲ့လွ်င္ ထိုအက်ိဳးလည္း ၿဖစ္လာမည္ မဟုတ္ဟု ထင္ပါသည္။

ရုရွစာေရးဆရာႀကီး လီယိုေတာ္စထိြဳင္း၏ စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၀တၳဳထဲတြင္ ေဖာ္ၿပခဲ့သလို အၿဖစ္အပ်က္ႀကီး တစ္ခုသည္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အၿဖစ္အပ်က္ အေသးေလးမ်ား စုေပါင္းၿပီး ၿဖစ္ေပၚလာသည္ ဟု ဆိုရမည္ ၿဖစ္ေလသည္။အေၾကာင္း (cause) ေၾကာင့္အက်ိဳး (effect) ၿဖစ္သည္ဆိုသည္မွာ လည္းထိုသေဘာမ်ိဳးပင္ ၿဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဒီအေၾကာင္း (cause) ေၾကာင့္ ဒီအက်ိဳး (effect) ၿဖစ္သည္ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ မရိုးရွင္းပဲ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ အက်ိဳးတစ္ခုၿဖစ္သည္။ ထိုၿဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးသည္လည္း ေနာက္ထပ္အက်ိဳးတစ္ခုၿဖစ္ေစရန္ စုေပါင္းေသာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းတစ္ခုထဲ တြင္ ၿပန္လည္ပါ၀င္သြားမည္ဟု ယူဆပါသည္။

ဥပမာတစ္ခု စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။ ေမာင္ၿဖဴသည္ ကုမၼဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္ရေလသည္။ သူအလုပ္ရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ သူေဌးႏွင့္ သူ႕၏ဖခင္သည္ ယခင္က မေတာ္တဆသိကၽြမ္းဖူးၿခင္း ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ သူတို႕ဖခင္ႏွင့္ထိုသူေဌးသည္ ရန္ကုန္မွမႏၱေလးသို႕သြားေသာ ကားေပၚတြင္ ခံုခ်င္းကပ္လွ်က္ထိုင္မိေသာေၾကာင့္ သိကၽြမ္းလာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။ ထိုသို႕ဆိုလွ်င္ ေမာင္ၿဖဴ၏အေဖ ထို ခရီးစဥ္ကို မသြားလွ်င္ ေမာင္ၿဖဴထိုအလုပ္ကိုရရန္ မေသခ်ာ။ ထိုခရီးစဥ္ကိုသြားရန္ လက္မွတ္၀ယ္ခဲ့ေသာ ေမာင္ၿဖဴအေဖ၏ တပည့္သည္ လက္မွတ္ကို ေမွာင္ခိုမွ မ၀ယ္ေပးခဲ့လွ်င္ ထိုေန႕က ေမာင္ၿဖဴ၏ အေဖသြားၿဖစ္မည္ မဟုတ္သၿဖင့္ ထိုသူေဌးႏွင့္ ရင္းႏွီးရန္ အခြင့္အေရးရမည္ မဟုတ္။ ေမာင္ၿဖဴလည္း မလုပ္ရမည္ မဟုတ္သၿဖင့္ ေမာင္ၿဖဴ အေဖ၏ တပည့္ေလးကလည္း ေမာင္ၿဖဴအလုပ္ရဖို႕ အေရးႀကီးေလသည္။ ဒါတင္မကေသးပါ။ ဆက္ၿပီးစဥ္းစားလိုပါေသးလွ်င္ ထိုေန႕က ေမွာင္ခိုလက္ မွတ္ေရာင္းသူသည္ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုကို မသြားပဲအလုပ္ဆင္းသၿဖင့္ ထိုလက္မွတ္ကို ၀ယ္ႏိုင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထိုသို႕စဥ္းစားလွ်င္ ေမွာင္ခိုလက္မွတ္ေရာင္းသူသည္လည္း အေရးပါေသာေနရာတြင္ ရွိေနၿပန္ပါသည္။ ထိုသို႕ မသြားၿဖစ္ရသည္ အေၾကာင္းအရင္မွာ သူ႕မိန္းမကမသြားလို႕၍ၿဖစ္သည္ ဟုဆိုလွ်င္ ထိုသူ၏မိန္းမသည္လည္း အေရးႀကီးေသာ ေနရာတစ္ခုတြင္ပါလာၿပန္ပါသည္။ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ဆက္စဥ္းစားလွ်င္ၿပီးေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ မည္သည့္ အၿဖစ္အပ်က္ တစ္ခုအတြက္မဆို ထိုအၿဖစ္ အပ်က္ကို ၿဖစ္ေစႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာေလးအားလံုးက အေရးႀကီးသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

Butterfly effect ဆိုသည္မွာလည္း ထိုသေဘာမ်ိဳးခပ္ဆင္ဆင္သာ ၿဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အပါအ၀င္ အာဇာနည္မ်ားလုပ္ႀကံခံရပံုကို အနည္းငယ္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ တၿခားကိစၥမ်ားကို မစဥ္းစားပဲ ရိုးရိုးေလး စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါစို႕။ အကယ္၍ လူတစ္ေယာက္ (လုပ္ႀကံေသနတ္ပစ္သူ) ၏လက္ညိႈးေလးတစ္ေခ်ာင္း ေကြးလိုက္ၿခင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အတိဒုကၡေရာက္ရသည္ ဟုဆိုလွ်င္ေကာ။ ရာႏုန္းၿပည့္ မွန္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း မွားသည္ဟု ေတာ့မၿငင္းႏိုင္ဟု ထင္ပါသည္။


ၿပီးေတာ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံက ၿပည္တြင္းစစ္အေၾကာင္း။ ၿပည္တြင္းစစ္ကို ပညာရွင္မ်ားက မည္သူ႕ေၾကာင့္ မည္၀ါေၾကာင့္ မည္သူက အဓိက တရားခံ မည့္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ စသည္ၿဖင့္ ရွဳ႕ေထာင့္မ်ိဳးစံုမွ ေထာက္ၿပေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ သူတို႕လည္း သူတို႕အယူအဆအရ မွန္ၾကပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆအရေတာ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုးႏွင့္ ၿမန္မာႏိုင္ငံ ႏွင့္ ပတ္သက္ေနေသာသူ အားလံုး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အားလံုးသည္ (ေသးသည္ၿဖစ္ေစ ႀကီးသည္ ၿဖစ္ေစ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဆိုင္သည္ ၿဖစ္ေစ မဆိုင္သည္ ၿဖစ္ေစ) သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ၿပည္တြင္းစစ္ ၿဖစ္ရန္ အေၾကာင္းမ်ား(causes) ထဲတြင္ ပါ၀င္မည္ ဟုယူဆပါသည္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုေတာ့ ပါ၀င္မႈ႕ ပမာဏၿခင္းေတာ့ တူႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေခ်။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားကအဓိကေၾကာင္းမ်ားၿဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕ေသာ ေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ သာမည အေၾကာင္းအရာမ်ား ၿဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္ အေၾကာင္းအရာတိုင္းသည္ သူ႕ေနရာႏွင့္သူေတာ့ အေရးပါမည္သာၿဖစ္ပါသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုေသာ္ သဘာ၀ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အားလံုးကို မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။ ေကာင္းသည္ၿဖစ္ေစဆိုးသည္ၿဖစ္ေစ ထိုအေၾကာင္း (cause) တစ္ခုသည္ သက္ေရာက္မႈ႕ (effect) တစ္ခု ခုေတာ့ မလြဲမေသြရွိပါသည္။ သင္ေကာင္းတာလုပ္ေသာ္လည္း ဆိုးေသာသက္ေရာက္မႈ႕လည္း ရွိႏိုင္သလို သင္မဟုတ္တာလုပ္ေသာလည္း ေကာင္းေသာသက္ေရာက္မႈ႕လည္း ၿဖစ္ႏိုင္ေနေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ သက္ေရာက္မႈ႕ (effect) တိုင္းသည္ သင္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုထဲေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ သန္းေပါင္မ်ားစြားေသာ္ အေၾကာင္းမ်ား (causes) ေၾကာင့္ ၿဖစ္ေပၚလာရၿခင္း ၿဖစ္ေလသည္။ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ပတ္၀န္းက်င္ရွိအေၾကာင္းအရာမ်ားအားလံုးသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ၿဖစ္ေစသြယ္၀ုိက္၍ ၿဖစ္ေစသက္ဆိုင္ေနပါသည္။ မည္သည့္အရာကိုမွ လွ်စ္လွ်ဴရွဳ႕လို႕ မရပါေခ်။မည္သို႕ပင္ၿဖစ္ေစကာမူ ေကာင္းသည့္ အေၾကာင္းမ်ားလုပ္လွ်င္ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးမ်ားၿဖစ္ေပၚလာဖို႕ မ်ားၿပီး မေကာင္းသည့္ အေၾကာင္းမ်ားလုပ္လွ်င္ မေကာင္းေသာ အက်ိဳးမ်ား ၿဖစ္ေပၚလာဖို႕မ်ားမည္ ဆိုသည္မွာ ေၿမႀကီးလက္ခက္ မလြဲပါေခ်။

“သင္ၿပဳလုပ္ေသာ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခု (ေသးသည္ၿဖစ္ေစ ႀကီးသည္ၿဖစ္ေစ) အတြက္ အက်ိဳးသက္ ေရာက္မႈ႕တစ္ခုခု မလြဲမေသရွိေနမည္ ၿဖစ္ပါသည္”

မွတ္ခ်က္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ဆရာမင္းသိခၤ၏ စာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ကိုးကားပါသည္။

မိုးတိမ္ညိဳ
May,2009

Read More...

Friday, May 15, 2009

ကံဆိုသည္မွာ

ကံဆိုတာဘာလဲ
“ကံဆိုတာ အလုပ္”
“ကံဆိုတာ ကိုယ္ၿပဳခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈ႕ မေကာင္းမႈ႕ေတြ ကိုယ့္ဆီကို ၿပန္လာတာ”
“အတိတ္ ဘ၀က ကံေပါ့ဗ်ာ”
“ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ အတိုင္းေပါ့ဗ်ာ”
ကံႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် မွတ္ခ်က္မ်ားကို ထိုကဲ့သို႕ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူး ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏေတြးဘူးပါသည္။ လူတစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ကံအေပၚမူတည္ၿပီး အေၿခအေနၿခင္း မတူၾကပံု အေၾကာင္းပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘ၀ေတြကို ေမာင္းႏွင္ေနသည့္ အရာမွာ ကံ၊ဥာဏ္၊၀ိရိယ ထိုသံုးခု ၿဖစ္ပါသည္။ ထိုသံုးခုထဲတြင္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါက ကံသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လတ္တေလာအားၿဖင့္ မည္သို႕မွ ထိန္းခ်ဳပ္၍မရပါ။ သိလည္း မသိႏိုင္ပါ။ ဥာဏ္ကိုေတာ့ အေတာ္ အသင့္ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ရသည္။ အေတာ္ အသင့္ ဟုဆိုရၿခင္းမွာ ေမြးကတည္းက ဥာဏ္ရည္ မမွီေသာသူ အၿဖစ္ ေမြးလားခဲ့ လွ်င္ မည္သို႕မွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ အဲ သူလိုကိုယ္လို လူအၿဖစ္ေမြးလာခဲ့ရင္ေတာ့ ဥာဏ္ရည္ၿမင့္မားေအာင္ လုပ္ဖို႕က မိမိ တာ၀န္ပင္ၿဖစ္သည္။ လူမွာ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ ရတာ ၀ိရိယတစ္ခုသာရွိသည္။ ၀ိရိယကေတာ့ မိမိ ကိုယ္ပိုင္ ၿဖစ္သည္။ မိမိေပၚမွာပဲ မူတည္သည္ဟု ေၿပာလို႕ရသည္။ ေဟာ အဲသလို ကိုယ္က ပိုင္သလိုလို ရွိေသာ ၀ိရိယၾကေတာ့ အကန္႕ အသတ္ရွိသြားၿပန္သည္။ လူတစ္ေယာက္က တစ္ခုခုကို လုပ္ေနတယ္ထားပါေတာ့။ ဘယ္ေလာက္ ၀ိရိယေကာင္းေကာင္း တစ္ရက္ကို ၂၄ နာရီထက္ ပိုႀကိဳးစားလို႕ မရၿပန္ဘူးဗ်ာ။ ဒါေတာင္ အလြန္ဆံုး ေၿပာထားတာ။ အဲဒီ အထဲက စားခ်ိန္ အိပ္ခ်ိန္ေတြ ႏႈတ္ရဦးမွာ။

အဲဒီေတာ့ လူတစ္ေယာက္ တစ္ခုခုကို ၿဖစ္ၿဖစ္ ေၿမာက္ေၿမာက္လုပ္ဖို႕ ဆိုရင္ ကံ၊ဥာဏ္၊၀ိရိယ သံုးခုလံုး စံုမွကိုရမွာ။ ဘယ္ဟာက ရာခိုင္ႏုန္းပိုမ်ားမ်ား ပါေနသလဲဆိုတာေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္တူမွာ မဟုတ္ဘူး။ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ကံေကာင္းတဲ့သူမ်ားက်ေတာ့ လည္း ဥာဏ္သမားနဲ႕ ၀ိရိယသမား လိုက္လို႕မမွီသလို ဥာဏ္၀ိရိယေကာင္းရင္လည္း ေတာ္ရံုတန္ရံု ကံကို ေက်ာ္လႊားလို႕ ရၿပန္ေရာဗ်ာ။

ဥပမာေၿပာရရင္ ဘုရင္နဲ႕ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ နန္းရင္း၀န္ေတြနဲ႕ ယွဥ္လိုက္ရင္ မ်ားေသာအားၿဖင့္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ နန္းရင္း၀န္ေတြက ပိုေတာ္ၾကတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕တုိင္းၿပည္ရဲ႕ အထြတ္ အထိတ္ဘာလို႕ မၿဖစ္သလဲ။ ဘုရင္မ်ိဳးအၿဖစ္ ေမြးမလာလို႕ပဲ။ ကံပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေမြးကင္းကဘုရင့္သားကိုေတာင္မွ ရင္ခြင္ပိုက္ဘုရင္ အၿဖစ္ထားၿပီး က်န္တဲ့သူေတြက တိုင္းၿပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရေသးတာ။ ဥာဏ္ဘယ္ေလာက္ သာသာ ကံလိုေသးတယ္ဆိုတာ ေၿပာခ်င္လို႕ပါ။

ဆရာေဖၿမင့္ရဲ႕ ဘာသာၿပန္စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ လူတစ္ေယာက္က ဆပ္ကၿပဖို႕ အတြက္ ကုလားအုပ္ေတြကို ေနာက္ၿပန္ေလွ်ာက္ဖို႕ သင္ေပးတယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ကို မလြယ္ဘူးဆိုပဲ။ အဲဒီလူက ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ ေန႕မအိပ္ ညမအိပ္နဲ႕ သင္လိုက္တာ ကုလားအုပ္ငါးေကာင္က ေနာက္ၿပန္ေလွ်ာက္ တတ္သြားသတဲ့။ အဲဒါနဲ႕ သူလည္း အထူးဆန္းဆံုး ဆပ္ကပြဲၿပမယ္လို႕ ေၾကညာၿပီး ရံုသြင္းပါေလေရာတဲ့။ ၿပပြဲလည္း စေရာ သူနဲ႕ ကုလားအုပ္ေတြက ေနာက္ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပီး စင္ေပၚတက္လာၿပီး ကုလားအုပ္ေတြက ဆက္ၿပီး ေနာက္ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပသတဲ့။ ၿပီးေတာ့ အထူးဆန္းဆံုး ၿပကြက္က ဒါပါပဲ ဆိုေတာ့ ပရိတ္သတ္က ၀ိုင္းဆဲၾကသတဲ့။ ခဲေတြနဲ႕ ေတာင္ ေပါက္ၾကသတဲ့။ ခက္တာက ပရိတ္သတ္က ကုလားအုပ္ကို ေနာက္ၿပန္ေလွ်ာက္ေအာင္ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္သူမွ မသင္ႏိုင္ေသးဘူးဆိုတာ မသိၾကဘူးတဲ့။ သိၾကရင္လဲ ဆပ္က လာၾကည့္တယ္ဆိုတာ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြကို ပဲၾကည့္ခ်င္ၾကတဲ့အတြက္ ႀကိဳးတန္းေလွ်ာက္ၿပ တာတို႕ ဘာတို႕ကို ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားမွာပဲေလ။ သူႀကိဳးစားတာနဲ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႕ မကိုက္ဘူးၿဖစ္သြားတာ ေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ၀ိရိယ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ဥာဏ္မပါရင္ လည္း မၿဖစ္ၿပန္ဘူး။

ဥာဏ္မရွိရင္ေတာ့ ဘယ္ဟာ မွေအာင္ၿမင္ဖို႕ မလြယ္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ရွင္းေနလို႕ ဥပမာေတြ ဘာေတြ မရွာေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီ အထဲမွာမွ လူေတြ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရတဲ့ ကံအေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးခ်င္တာ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကေတာ့ ကံကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကတယ္လို႕ ဆိုရင္ လက္ခံၾကမလားမသိဘူး။ ေနာင္ဘ၀ကံေကာင္းဖို႕(သံသရာမွာ ေကာင္းဖို႕) ဆိုၿပီး ယခုဘ၀မွာ ကိုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕လုပ္ အလွဴ အတန္းေတြ လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒါ ကံကို တနည္းအားၿဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ လုပ္ၾကတာပဲေလ။ တၿခားဘာသာ၀င္ေတြက ေတာ့ ဘယ္လို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားသလဲ ေသခ်ာေလ့လာ မၾကည့္ဖူးဘူး။ သူတို႕ လည္း မ်ားေသာအားၿဖင့္ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာ ၿဖစ္မယ္ဆိုတယ့္ သေဘာမ်ိဳးေတာ့ ရွိၾကတာပဲေလ။

“ေကာင္းတာလုပ္ရင္ေကာင္းတာၿဖစ္မယ္ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာၿဖစ္မယ္”
ဒါေပမယ့္ လည္း ယခုဘ၀မွာ ေကာင္းတာေတြလုပ္ေနရဲ႕ မေကာင္းတာၿဖစ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ဘာမွ မလုပ္ရေသးပဲနဲ႕ မေကာင္းတာၿဖစ္ေနသူေတြ (ဥပမာ ေမြးကတည္းက ကိုယ္လက္ မသန္စြမ္း)၊ မေကာင္းတာေတြလုပ္ေနရဲ႕နဲ႕ ေလာကီစည္းစိမ္ေတြခံစားေနရသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒးပါ။ အဲလိုလူေတြကို ၾကေတာ့ အရင္ဘ၀က ကုသိုလ္ကံလို႕ ေၿပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုဂြက်ေနတာက အရင္ဘ၀က ဘယ္သူက ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္တာပဲ။ သိရင္ပိုေကာင္းမလားလို႕ပါ။ အရင္ဘ၀က ၿဖစ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့တာေတြကို ဘလက္ဘုတ္မွာ တစ္ႏွစ္သံုးေလ တန္းစီေရးၿပီး မင္းအရင္ဘ၀က နံပါတ္ တစလုပ္ပ္ခဲ့လို႕ အခုဘ၀မွာ ဒီဟာ ၿဖစ္တယ္။ ေနာင္ဘ၀မွာ နံပါတ္ႏွစ္လုပ္လို႕ ဟိုဟာ ၿဖစ္တယ္။ အဲသလို ရွင္းၿပရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိဘူး။

ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း အဲလိုႀကီးသိေနေတာ့ လည္း သိပ္ေတာ့ အဆင္မေၿပေသးဘူး။ ဥပမာ ဘြားေအေသလို႕ ေၿမးေနရာမွာ ၿပန္၀င္စားရင္ သူ႕ သမီးကို အေမလို႕ ၿပန္ေခၚရမွာက်ေတာ့ သိေနရင္ ဂြမက်ဘူးလား။ တကယ္လို႕ ပီအိတ္(ခ်္)ဒီ ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ ေသၿပီး ေနာက္တစ္ခါၿပန္ေမြးလို႕ အားလံုးကို မွတ္မိေနတယ္ဆိုရင္ ေမြးကတည္းက သူ႕ကို ပီအိတ္(ခ်္)ဒီ ေပးရမလား။ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ ကေသသြားၿပီးေတာ့ ဆင္းရဲသား ဗိုက္ထဲမွာ၀င္စားၿပီး ၿပန္ေမြးလာရင္ အဲဒီဆင္းရဲသားရဲ႕ ကေလးက သူ႕ပစၥည္းေတြပါဆိုၿပီး ေတာင္းရင္ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အရင္ဘ၀ေတြဘာေတြ တကယ္ရွိခဲ့ရင္ေတာင္မွာ ၿပန္မသိမွ ၿဖစ္မွာလို႕ ထင္တာပဲ။ အဲ ၿပန္မသိပဲနဲ႕ အရင္ဘ၀က လုပ္ခဲ့တဲ့ အၿပစ္ေတြကို မင္းဒီဘ၀မွာ အၿပစ္ေပးမယ္ကြာဆိုတာၾကေတာ့ လည္း တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို အေဖက ရိုက္ေတာ့ ကေလးက ေမးတယ္တယ္။ အေဖသားကို ဘာလို႕ရိုက္တာလဲေပါ့။ အဲဒါေဖက တုတ္နဲ႕ ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ရိုက္ၿပီး မင္းဟာမင္းသိ ေနာက္ဆိုဒီထက္နာမယ္ လို႕ဆိုသတဲ့။ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္။

ၿပီးေတာ့ ၾကားဖူးေသးတယ္ အေမတစ္ေယာက္ထဲ၀မ္းထဲက တစ္ၿပိဳင္နဲ ထြက္လာတဲ့ အမႊာပူးႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကေသၿပီး တစ္ေယာက္ကံရွင္သတဲ့။ ေမႊးလာကတည္းက ကံကြာပံုေၿပာပါတယ္။ ေဗဒင္တို႕ ဘာတို႕ အလိုအရဆိုရင္ လ၊ရက္၊ႏွစ္ နကၡတ္ အားလံုးအတူတူပဲ။ အက်ိဳးေပးၾကတာ ဆန္႕က်င္ဘက္ပဲ။
မ်ားေသာအားၿဖင့္ ေအာင္ၿမင္ေနတဲ့ သူေတြက ကံကို မယံုၾကပါဘူး။ ကံဆိုတာ အလုပ္လို႕ပဲ ယံုၾကတယ္။ ငါလုပ္ရင္ လုပ္သမွ်ၿဖစ္မယ္လို႕ ထင္ၾကပါတယ္။ ဥာဏ္ နဲ႕ ၀ိရိယသမားေတြေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရင္က အဲဒီဘက္ကို ပိုယံုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ်မၿမင္ရတဲ့ကံဆိုတာ လူ႕ဘ၀မွာ ရာႏုန္း အေတာ္မ်ားပါလားဆိုတာ သတိထားမိလာသလိုပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေအာင္ၿမင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘာသာေရးကို ေမ့မယ္ မိသားစုရဲ႕ ေအးၿမတဲ့ ေမတၱာကို ေမ့ေနမယ္၊ ငါသာလွ်င္ အဓိကလို႕ ထင္တတ္ၾက ၿပီး ကံဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္ဆိုတာကို သတိမရတတ္ၾကဘူးလို႕ထင္ပါတယ္။ ေအာင္ၿမင္ေနတဲ့ ဆိုတဲ့အေၿခေနေတြ တနည္းနည္းနဲ႕ ဆံုးရွံဳးသြားေတာ့မွာ သံေ၀ဂရသြားၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘ၀ကို ကံတစ္ခုတည္းနဲ႕ ေမာင္းႏွင္ေနၾကတယ္ဆိုတာ သတိထားမိၾကလား မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတြ႕ဖူးပါ့ဗ်ာ။ ကံတစ္ခုထဲနဲ႕ ပဲဘ၀ကို တည္ေဆာက္ထားၾကတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း တစ္သက္ပတ္လံုး ကံေကာင္းတဲ့ သူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိမယ္ထင္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ၿဖစ္ခ်င္တိုင္း ၿဖစ္တယ္လို႕ ထင္ရတဲ့ ကံဆိုတာက ဗရမ္းပတာ ၿဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ဗုဒၶဘာသာ အလိုအရဆိုရင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးၿဖစ္တယ္ ဆိုရမလားပဲ။ ကမာၻေက်ာ္ သိပၸံပညာရွင္ အိုင္းစတိုင္းကလည္း God didn’t play dice ဘုရားသခင္က ေၾကြအံ မစားဘူး လို႕ေၿပာသြားပါတယ္။ သူဆိုလိုတာက ဘယ္အရာမဆို ၿဖစ္ခ်င္တိုင္း ဗရမ္းပတာ ၿဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႕ဟာသူ စနစ္တက်ၿဖစ္ေနတာဆိုတဲ့ သေဘာလို႕ထင္ပါတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့ က်လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထိန္းခ်ဳပ္မရဘူးဆိုတဲ့ ကံက စနစ္တက် ၿဖစ္သင့္လို႕ ၿဖစ္ေနတာတဲ့ဗ်ာ။ တၿခားဘာသာ၀င္ေတြ အဆိုအရ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ အတိုင္းဆိုသလိုေပါ့။ အဲလိုစဥ္းစားရင္ လူေလာကရဲ႕ မတရားမႈ႕ေတြ ယုတ္မာမႈ႕ေတြ မေကာင္းမႈ႕ေတြ အားလံုးက ၿဖစ္သင့္လို႕ ၿဖစ္တာလား။ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ အတိုင္းလား လို႕ေမးစရာရွိပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းေတြေၿပာၿပေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ဘာသာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေၿပာတယ္။ အဲလိုေတြ ေၿပာေနတာ မင္းဗုဒၶေဟာခဲ့တာေတြကို ေသခ်ာမသိေသးလို႕ပဲတဲ့။ မင္းေလ့လာဖို႕ လိုေသးတယ္တဲ့။ ဟုတ္မွာပါ။ အခုဟာက လူၿပိန္းအေတြးေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္ေတြးၾကည့္ထားတာ။

မိုးတိမ္ညိဳ
15,May,09

Read More...

Sunday, May 10, 2009

ေဗဒင္ လကၡဏာ

ေဗဒင္ လကၡဏာနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဆရာဦးေအာင္သင္း ေၿပာခဲ့ဖူးတာေလး သတိရလို႕ပါ။ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေဗဒင္တို႕ လကၡဏာတို႕ဆိုတာ ဒါၿဖစ္ကိုၿဖစ္ရမယ္လို႕ ေဟာတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူက ၿဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ ေၿပာတာတဲ့။ ဥပမာ ဒီလမ္းကတည့္တည့္သြား လမ္းဆံုးရင္ ရြာကို ေရာက္မယ္ဆိုတာက ဒီလမ္းကသြားတဲ့ သူတိုင္းအဲဒီရြာကို ေရာက္မယ္လို႕ ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလမ္းက ေတာ့ရြာကို ဦးတည္ေနတယ္ ေရာက္မေရာက္ဆိုတာကေတာ့ သြားတဲ့သူအေပၚမွာ မူတည္တယ္လို႕ ဆိုလိုတာတဲ့။

လကၡဏာဆိုရင္လည္း အဲလိုပဲ။ ဒီလို အေရးအေၾကာင္းရွိတဲ့သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒါမ်ိဳး ၿဖစ္တတ္တယ္ လို႕ ေဟာတယ္ဆိုပါဆို႕။ အဲဒါက ၿဖစ္ကို ၿဖစ္ရမယ္လို႕ ေဟာတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေဟာတဲ့ အတိုင္း ၿဖစ္မၿဖစ္ဆိုတာက ကာယကံရွင္ေပၚမွာလည္း မူတည္ပါသတဲ့။ ေဗဒင္လည္း အဲလိုပါပဲတဲ့။မွန္၏ မမွန္၏ ယံု၏ မယံု၏ ဆိုတာကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္အေပၚမွာ မူတည္မွာပါ။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြစဥ္းစားမိရင္ ဆရာေဆြမင္း ဓႏုၿဖဴရဲ႕ တြတ္ပီကာတြန္းေလးတစ္ခု သြားသတိရမိတယ္။ ကာတြန္းထဲမွာ ဦးတြတ္ပီတို႕ရဲ႕ ႀကံဳတိုင္းရြာနဲ႕ တၿခားရြာတစ္ရြာ ေဘာလံုး ခ်ိန္း ကန္ၾကတာေပါ့။ ႀကံဳတိုင္းရြာဘက္မွာက ေဗဒင္ဆရာလား ဘာလားမသိဘူး တစ္ေယာက္က အခါေတာ္ ေပးသတဲ့။ အဲဒီ အခါေတာ္ေပးဆရာက ဂိုးတိုင္မွာ အင္းခ်ထားတယ္တဲ့။ သူကၿပီးေတာ့ ဂိုးသမားကို ေသခ်ာမွာထားတယ္ ေဘာလံုးက အလယ္စည္းကို ေက်ာ္လာၿပီး ကိုယ့္ဘက္ကို ေရာက္လာရင္ ဂိုးတိုင္ကို ဖေနာင့္နဲ႕ သံုးခ်က္သြားေပါက္။ အဲဒါမွ ဂိုးမ၀င္မွာတဲ့။ ဂိုးသမားလည္း အဲဒီဆရာေၿပာတဲ့ အတိုင္း ေဘာလံုးဒီဘက္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဂိုးတိုင္ကို ဖေနာင့္နဲ႕ သြားေပါက္ေနတံုး ဟိုဘက္အသင္းက ကန္လိုက္တာ ဖမ္းခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ပဲ ဂိုးသြားပါေလေရာတဲ့။
ေဗဒင္တို႕ လကၡဏာတို႕ဆိုတာ ပညာရပ္တစ္ခုအေနနဲ႕ ေတာ့ ရွိမွာပါ။ အဲဒီပညာရပ္ကို ယံုၾကည္လက္ခံပံု အေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ အက်ိဳးရွိမရွိဆိုတာ ကြာၿခားမွာပါ။ ဆရာေတာ္အရွင္ဧသိက ဆိုထားသလို က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္တဲ့ သံုးသပ္ခ်က္မ်ိဳးကို ရွဳ႕ၿမင္တတ္ဖို႕လိုပါတယ္။ ဥပမာ ဒီႏွစ္မိုး ေခါင္သည္ ထို႕ေၾကာင့္ စပါးအထြက္နည္းလိမ့္မည္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့။

က်ိဳးေၾကာင္း မဆီေလွ်ာ္တာေတြလည္း ၾကားဖူးပါတယ္။ ဟိုးအရင္က သတင္းတစ္ခုထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ကံပြင့္ေအာင္လို႕ ကံပြင့္ အေမႊးတိုင္ တစ္ထုတ္ ၀ယ္ထြန္းလိုက္တာ အိမ္ပါမီးေလာင္သြားေရာတဲ့။ အိမ္မီးေလာင္တာကေတာ့ မေတာ္တဆ ၿဖစ္တာပါ။ ေၿပာခ်င္တာက အစကတည္းက က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္မႈ႕ မရွိတာကို ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ကံေကာင္းခ်င္လို႕ ဘာသာေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ကက်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္ႏိုင္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ တရားထိုင္တယ္ဆိုပါေတာ့။ (တရားထိုင္လွ်င္ကံေကာင္းသည္ ဟု မဆိုလိုပါ ဥပမာေပးၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္) တရားထိုင္လို႕ ကိုယ္ဆီကို ေကာင္းတဲ့ ကံႀကီးက ၀ုန္းခနဲ ေရာက္လာတာလို႕ မထင္ပါဘူး။ တရားထိုင္တဲ့ အတြက္ အဲဒီလူရဲ႕ စိတ္ဟာ အနည္းနဲ႕ အမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေနမယ္၊ မ်က္ႏွာမွာလည္း အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ႕ ဟာ အနည္းနဲ႕ အမ်ားဆိုသလို ေပၚလြင္ေနမယ္၊ ၿပီးေတာ့ စိတ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့ အတြက္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္သမွ်ေတြက မွန္ကန္ဖို႕ မ်ားေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကံေကာင္းၿခင္းဆိုတာက သူ႕ဆီကို အလိုလိုေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

ေဗဒင္ေမးၿပီး ယၾတာေခ်တာက သိပ္ေတာ့ သဘာ၀က်တယ္လို႕ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဥပမာ ေဗဒင္က သေၿပပန္း သံုးခက္ ဘုရားတင္ခိုင္းတယ္ဆိုပါစို႕။ အဲဒီလူက ယံုယံုၾကည္ၾကည္ နဲ႕ တင္လိုက္လို႕ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အား တစ္ခ်ိဳ႕ ရသြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ အတြက္ အဲဒီ ယၾတာက အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ အက်ိဳးရွိမွာပါ။အဲဒါေၾကာင့္ ေကာင္း၏ မေကာင္း၏ အက်ိဳးရွိ၏ မရွိ၏ ဆိုတာက ခံယူတဲ့ သူအေပၚမွာ မူတည္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဗဒင္ တို႕ လကၡဏာ တို႕ကို ယံုလား မယံုဘူးလားလို႕ ေမးရင္ေတာ့ ယံုတယ္ မယံုဘူးမေၿဖပဲနဲ႕ မသိဘူးလို႕ ပဲ ေၿဖရပါလိမ့္မယ္။ မသိပဲနဲ႕ ယံုမယံု ဆံုးၿဖတ္လို႕ မွ မရပဲနဲ႕ကိုး။

မိုးတိမ္ညိဳ
May 2009

Read More...

Visitor's Location

  © Blogger template 'Perfection' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP