Friday, March 27, 2009

ကို ဂိုင္းမ်ိဳး၊ ကိုစာအုပ္ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္- စီးကရက္ႏွင့္ ကြမ္းယာ

ဒီေန႕ မနက္ကၽြန္ေတာ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးေရာ ကိုစာအုပ္ပါေရာက္ႏွင့္ ေနၿပီ။ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ထိုင္ခံုတစ္လံုးဆြဲေပးၿပီး
ဂိုင္း- ေနာက္က်လွေခ်လား။ လာထိုင္။
ကၽြန္ေတာ္- ဟုတ္တယ္ဗ် မေန႕က အိပ္ရာ၀င္ေနာက္က်လို႕ အခုမွႏိုးတယ္။
ဂုိင္း- ဒါဆိုလည္း လန္းဆန္းသြားေအာင္ က်ဆိမ့္ေလးေသာက္လိုက္။
ေၿပာေၿပာဆိုဆို သူက စာပြဲထိုးေလးကို လွမ္းေခၚၿပီး က်ဆိမ့္တစ္ခြက္မွာသည္။ တစ္ဆက္ ထည္း လန္ဒန္ တစ္ပြဲပါမွာလိုက္သည္။ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ လန္ဒန္ေရာက္လာေတာ့ သူက စာပြဲထိုးေလးခါးမွ မီးၿခစ္ကို ၿဖတ္ ခနဲဆြဲယူလိုက္ၿပီး လန္ဒန္ကို မီးညွိလုိက္ၿပီး အားပါးတရဖြာေနေလသည္။
စာ- ေဟ့ဂိုင္းမ်ိဳး မင္းေဆးလိပ္မီးခိုးေတြက ငါ့ဆီေရာက္လာၿပီကြာ။ ငါက အလိုလိုေနရင္း စကင္း စမုတ္ကာ ၿဖစ္ေနၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခိုက္တယ္ကြာ။

ဂိုင္း- အပို္ေတြေၿပာမေနပါနဲ႕ စာအုပ္ရာ ဒီေလာက္နဲ႕ ဘာမွ မၿဖစ္ပါဘူး။
ကိုစာအုပ္မွာ ေဆးလိပ္လံုး၀ မေသာက္ေခ်။ ထို႕အတူ ကြမ္းလည္းမစား။ အရက္လည္း မေသာက္။ ဘာဆိုဘာ မွ မလုပ္ေခ်။ ဘာဆိုဘာမွ မလုပ္ဟုဆိုခ်င္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ အေနႏွင့္ ေယာက္က်ားေလး ဆိုရင္ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္သင့္ သည္ဟုထင္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေဆးလိပ္ဖြာသည္။ ကြမ္းစားသည့္ သူႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္လည္း တစ္ယာ ႏွစ္ယာ စားၿဖစ္ေလသည္။ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း၏ ေယာက္က်ားဆိုတာ စံုမွ ဆိုတဲ့ စကားကို စြဲေနေသာေၾကာင့္ လားေတာ့ မသိ။
စာ- ခက္တာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ ဘာလို႕မ်ားေရာဂါကို ၀ယ္ယူခ်င္ၾကလည္း မသိဘူး။ ဘာမွလည္း အက်ိဳးမရွိ။
ဂိုင္း- အက်ိဳးမရွိဘူးလို႕ ဘယ္သူေၿပာလဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က စိတ္ခံစားမႈ႕ကို ဦးစားေပးတာ။ လူမွာ အဲဒါ အဓိကပဲ။
စာ- စိတ္ခံစားမႈ႕ဟုတ္လား။ ေနပါဦး။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ ဘာမ်ား စိတ္ခံစားမႈ႕ ေပးလို႕တံုး။ ငါေတာ့ ေဆးလိပ္ၿဖစ္ၿဖစ္ ကြမ္းၿဖစ္ၿဖစ္ ဘာမွ ေကာင္းတယ္ မထင္ေပါင္။ အေရမရ အဖတ္မရနဲ႕။
ဂိုင္း- ခင္ဗ်ား ဒါကို မေကာင္းဘူးလို႕ ဘယ္သူေၿပာလည္း။ ဒါေတြက တစ္ကယ္ေတာ့ လူတိုင္း ကို စြဲသြားေစႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ားသိလား။ လူ႕စိတ္က အရိုင္းစိတ္ဗ်။ အဲဒီ အရုိင္းစိတ္ကို အသိဥာဏ္ ဆိုတာ နဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ထားလို႕။ ခင္ဗ်ားကို လည္း ကြမ္းၿဖစ္ၿဖစ္ ေဆးလိပ္ ၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ ေလာက္ပဲ ေန႕တိုင္း ေသာက္ၾကည့္ စားၾကည့္။ စြဲသြားေစရမယ္။ ဒါေတြက မေကာင္းဘူးလို႕ လူေတြက ယူဆထားလို႕ ကိုယ့္ စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ထားလို႕ ခင္ဗ်ား မစားတာေလ။ မေကာင္းရင္ ဘယ္သူက အလကား ပိုက္ဆံ အကုန္ ခံၿပီး စားမွာတုန္းဗ်။
စာ- ခင္ဗ်ားတို႕က အဲဒါ အသိဥာဏ္ မႀကြယ္၀ေသးတာပဲ။ ခင္ဗ်ားသိလား။ အဲဒီ စီးကရက္ ထုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံၿခား ႏုိင္ငံေတြက ေဆးလိပ္ကို ဒီလို ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ရမယ္ထင္လား။ ေနရာတိုင္းေရာ ေသာက္လို႕ရမယ္ထင္လား။ စင္ကာပူမွာဆို စီးကရက္ ဘယ္ေလာက္ ေစ်းႀကီး သလဲ သိလား။ ၿပီးေတာ့ စီးကရက္ ဗူးခြံမွာ စီးကရက္ေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ ေရာဂါပံုးဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးပံုေတြကပ္၊ အခြန္အရမ္းေကာက္၊ ၿပီးေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေဆးလိပ္ မေသာက္ရဇံုေတြလုပ္။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ ႏိုင္တဲ့ေနရာေတြကို စည္း၀ုိင္းေလး၀ိုင္း ေဆးလိပ္ခြက္ အေနနဲ႕ ႏို႕ဆီဗူးခြံ အစုတ္ကို တင္ထား။ ေဆးလိပ္ ေသာက္တဲ့သူ အတြက္ လူ႕အသို္င္းအ၀ိုင္းမွာ သီးသန္႕ႀကီး ၿဖစ္ေနေအာင္ ရွက္လာေအာင္ ႀကိဳးစား လုပ္ထား တာသိလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံေတြမွာ သာ ဒီလို လြပ္လြပ္လပ္လပ္ေသာက္လို႕ ရေနတာ။
ကၽြန္ေတာ္- ဟုတ္လား ကိုစာအုပ္ရ။ အဲလိုႀကီးလား။
စာ-ဒါေပါ့။ ကြမ္းဆိုပိုဆိုးေသး။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံပဲ ကြမ္းကို က်ယ္က်ယ္ၿပန္႕ၿပန္႕ စားၾကေတာ့ တယ္ထင္တာပဲ။ ကြမ္းစားတာ တအား ရုပ္ပ်က္တာေလ။ ႏိုင္ငံၿခားသား ၿမင္ရင္ အထင္ေသး စရာဗ်။
ဂိုင္း- အင္းကိုစာအုပ္ ကိုစာအုပ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ က အေနာက္တိုင္းက လူေတြကို ပဲ အထင္ႀကီးတာကိုး။ သူတို႕ လုပ္မွ အေကာင္းထင္ေနတာ။ ဒါလည္း အၿပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မီဒီယာေတြက သူတို႕ပဲ ႀကီးစိုးထားတာကို။ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားႀကည့္ တကယ္လို႕ အေမရိကန္က လူေတြက ကြမ္း တစ္ၿပစ္ၿပစ္နဲ႕ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ဒီလုိေၿပာဦးမလား ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ပါးစပ္ကေလး နီေနတာ အရမ္း စမတ္ ၿဖစ္တာပဲ ေတာင္ ခင္ဗ်ားလိုလူေတြက ေၿပာခ်င္ေၿပာဦးမွာ။
စာ- ဒါေတာ့ ခင္ဗ်ား သက္သက္ ကပ္ေၿပာတာ။
ဂိုင္း- ကြမ္းစားတာ ရုပ္ပ်က္တာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ယဥ္ေက်း မႈ႕ဗ်။ ေရွးတုန္းကတည္းက စားလာၾကတယ္။
စာ- ဟာ ယဥ္ေက်းမႈ႕ ဆိုၿပီး မေကာင္းတာဆိုရင္ ေကာ ခင္ဗ်ားက လက္ခံမွာလား။ ဥပမာ ပုဆိုး၀တ္တာ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ ယဥ္ေက်းမႈ႕ ဒါေပမယ့္ ဒါက ေနရာတိုင္း အဆင္မေၿပဘူး။ ေဆာက္လုပ္ေရး ဆိုဒ္ထဲ မွာ တိုက္ အၿမင့္ ႀကီးေတြေပၚမွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ ဆိုရင္ ပုဆိုးနဲ႕ ေဘာင္းဘီ ဘယ္ ဟာ၀တ္တာ ပို ေဆ့(ဖ္) ၿဖစ္လဲ။ ယဥ္ေက်းမႈ႕ဆိုၿပီး ခင္ဗ်ား ၿငမ္းေပၚကို ပုဆိုးနဲ႕ တက္မလား။
ဂိုင္း- ဒါကေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလ။ အဲလို ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ဘယ္လုပ္ပါ့မလဲဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ကြမ္းစားတဲ့သူ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့သူကို ခင္ဗ်ားလိုေတာ့ အထင္မေသးဘူး။ ကိုယ့္ အႀကိဳက္နဲ႕ကိုပဲ။
စာ- ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ား အႀကိဳက္က သူမ်ားကို မထိခို္က္ေစနဲ႕ေလဗ်ာ။ အခုဟာက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိခို္က္ေန ၿပီ။
ဂိုင္း- ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ားကို မထိခိုက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုဘက္၀ိုင္းသြားေသာက္မယ္ဗ်ာ။
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကိုဂိုင္းမ်ိဳးက လက္ဖက္ရည္ခြက္ ေလးနဲ႕ လန္ဒန္ပြဲေလးမၿပီး ေဘးက လြတ္ေနတဲ့ ၀ိုင္းမွာ ေၿပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ ထိုေန႕ ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က မၿပန္ မခ်င္း ကိုစာအုပ္က ေဆးလိပ္မေကာင္း ေၾကာင္း ကြမ္း မစားသင့္ ေၾကာင္း တစ္ခ်ိန္လံုး ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ခ်ာရိုက္ေနပါေတာ့တယ္။
မိုးတိမ္ညိဳ

Read More...

Wednesday, March 25, 2009

ကို ဂိုင္းမ်ိဳး၊ ကိုစာအုပ္ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္- ေဘာလံုးပြဲ အေၾကာင္း

ဤအေၾကာင္းအရာမ်ား သည္ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေသာ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးႏွင့္ ကိုစာအုပ္ တို႕ အေၾကာင္းၿဖစ္ပါသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႕သာ ႀကီးေသာ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္မ်ားၿဖစ္ပါသည္။ သူတို႕၏ နာမည္မ်ားမွာ နာမည္ အရင္းမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ နာမည္ ေၿပာင္မ်ားၿဖစ္ပါသည္။ ကို ဂိုင္းမ်ိဳး ဟူေသာ နာမည္မွာ သူ၏ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက ေခၚဆိုရာမွ တြင္သြားခဲ့ ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ၿဖစ္ပံုမွာ သူတို႕ ၏ ေဒသဘက္တြင္ အလြန္ဘုေၿပာေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ သူမ်ား ကၿဖဴလွ်င္ သူကမဲ။ သူမ်ားက မဲလွ်င္သူကၿဖဴ စသည္ၿဖင့္ မည္သည့္ အရာကို မဆို ဘုေၿပာတတ္ သည္ဟု နာမည္ႀကီးေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဓါးထိုးခံရၿပီး ေသသြားသည္ ဟုဆို၏။ ထို႕အတူ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးသည္လည္း မည္သို႕ ဗီဇပါလာသည္ မသိ။ ငယ္ငယ္ ကလည္း ကဘုက လန္႕ ေၿပာသည္။ ဂြတိုက္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕အေမက ” မင္းက ဦးဂိုင္းမ်ိဳး အတိုင္းပဲ ရြာမွာဆို ဓါးထိုးခံရၿပီ” ဟုေၿပာဆိုရာ မွကိုဂိုင္းမ်ိဳးဟု နာမည္တြင္သြားၿခင္းၿဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ မူ ပတ္၀န္းက်င္က ပါ သူ႕ကို ကိုဂိုင္းမ်ိဳးဟုသာ ေခၚဆိုေလသည္။
ကိုစာအုပ္သည္လည္း သူ၏ နာမည္ အရင္းမဟုတ္ေခ်။ သူသည္ ေနရာတကာ လိုအပ္သည္ထက္ပို ၿပီး စည္းစနစ္ အလြန္က်သည္။ ေစ့စပ္သည္။ မဟုတ္တာမလုပ္။ လူေတြနဲ႕ အဆင္ေၿပေအာင္ေနသည္။ ေနရာတိုင္းတြင္ မွန္လြန္းသည္။ စာအုပ္ႀကီး အတိုင္း သာလုပ္လြန္းေသာေၾကာင့္ ကိုစာအုပ္ဟု အမည္တြင္ သြားၿခင္း ၿဖစ္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ အၿမင္မွာေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္သည္ ပညာရွိမ်ားၿဖစ္ေလသည္။ သူ႕နည္း သူ႕ဟန္ႏွင့္ ပညာရွိၾကသည္။ အဲ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ သည္ လံုး၀မတည့္ၾကပါ။ မတည့္ ဆိုသည္ ထက္ မတဲ့ အတူေန ဟုဆိုရမည္ၿဖစ္ေလသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မေတြ႕ရင္လည္း မေနႏုိင္ ေတြ႕ ၿပန္ရင္ လည္း ထရိုက္မတတ္ စကားႏိုင္လုၾကေလသည္။ ၿပီးေတာ့ လည္း ဘာမွမဟုတ္။ ေနာက္ေန႕ထပ္ေတြ႕လွ်င္ လည္း ထပ္စကားႏိုင္လုၾကသည္သာၿဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို အလြန္ခင္ပါသည္။ သူတို႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ညီတစ္ေယာက္ လိုခင္ၾကေလသည္။ သူတို႕ ဆီမွ ပညာအမ်ား ႀကီးရသည္ ဟုယူဆသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူတို႕လို အေတြးအေခၚမေကာင္း သၿဖင့္ သူ႕တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ၿငင္းခံု ၾကေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ဗဟုသုတၿဖစ္ဖြယ္၊ မွတ္သားဖြယ္ရာမ်ားသာ ၿဖစ္ေလသည္။ သူတို႕ကလည္း မ်ားေသာ အားၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကားေနလုပ္ၿပီးသာ ၿငင္းၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ သည္ တစ္ရပ္ကြက္ထဲသားမ်ား ၿဖစ္ၾကသည့္ အေလွ်ာက္ လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ကေလးတြင္ ဆံုေလ့ရွိၾကသည္။ ဆိုင္ကေလးမွာ သိပ္လည္း မႀကီး သိပ္လည္း မငယ္ အေနေတာ္ ၿဖစ္သည္။ လက္ဖက္ရည္ ေကာင္းသည့္ အၿပင္ နံနက္ဆိုလွ်င္ မုန္႕ဟင္းခါး၊ မုန္႕တီ၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ တို႕ပါရသည္။ ဆိုင္ရွင္ကလည္းရင္းႏွီးေနၿပီ ၿဖစ္သၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လာလွ်င္ လက္ဖက္ရည္ကို သူမ်ားထက္ေကာင္းေအာင္ ေဖ်ာ္ေပးေလသည္။
ဒီေန႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ ကိုစာအုပ္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။ ေဘာလံုး ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး ဖတ္ေနေလသည္။ ခဏေနေတာ့ ကိုဂုိင္းမ်ိဳးပါေရာက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ လက္ဖက္ရည္မွာၿပီးသည္ အထိ ကိုစာအုပ္ ေမာ့မၾကည့္ႏိုင္ေသး။ ခဏေနမွ အသက္ၿပန္၀င္ လာဟန္ၿဖင့္
စာ- ဒီေန႕ေတာ့ ဗ်ာ မန္ယူပဲ ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္။
သူက အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိေၿပာသည္။
ဂိုင္း- ေနပါဦးဗ် ကိုစာအုပ္ရ။ အဲဒီ ေဘာလံုးအသင္းမွာ ခင္ဗ်ားရွယ္ရာ ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေဘာလံုးသမား ထဲမွာ ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားပါလို႕လား။ ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္ သဲႀကီးမဲႀကီး ၿဖစ္ေနပံု ေထာက္ေတာ့။
ေၿပာလို႕သာ ေၿပာသည္။ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးက ေဘာလံုး၀ါသနာမပါပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပါသည္လည္း မဟုတ္ မပါသည္လည္းမဟုတ္။
စာ- ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေၿပာလိုက္ရင္ ဂြပဲ။ အဲလိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးပြဲ ကို ခံစားၾကည့္တာဗ်။
ဂိုင္း- ေဘာလံုးပြဲမ်ား။ ဘာမ်ား ခံစားစရာရွိတုန္း။ ခင္ဗ်ားဖတ္ဖူးလား စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေရးထားတာ။ ၿဂိဳသားတစ္ေယာက္က ေဘာလံုးပြဲကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူ႕ၿဂိဳလ္ကို ၿပန္ေရာက္တဲ့ အခါမွာ ဒီလို report တင္တယ္တဲ့။ ” ကမာၻၿဂိဳလ္ ေပၚရွိ ဥေရာပဟုေခၚေသာ ေဒသတစ္ခုရွိ ေၿမကြပ္လပ္ ခပ္က်ယ္က်ယ္တြင္ ေလၿဖည့္ထားေသာ ရာဘာလံုး တစ္လံုးကို လူႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခန္႕ ၀ိုင္းလုရာတြင္ လူေပါင္း ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာက စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ရွဳ႕ၾကသည္ ထူးဆန္းေပစြ” တဲ့။ ဟားဟား ခင္ဗ်ားတို႕ ေဘာလံုးက အဲလိုဗ်။
စာ- မင္းေတာ္ေတာ္ညံ့ေသးတာပဲ ဂိုင္းမ်ိဳးရာ။ တကယ္ေတာ့ ေဘာလံုးကစားနည္းဆိုတာ အႏုပညာကြ။ စီမံ ခန္႕ခြဲမႈ႕ အႏုပညာ။ စိတ္ခံစားမႈ႕ပါတယ္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ၿခင္းစီရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ႕ေတြ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈ႕ ေတြကို စီမံခန္႕ခြဲရတဲ့ အႏုပညာတစ္ခုကြ။ အဲဒါေၾကာင့္ လူေတြစိတ္၀င္စားၾကတာ။
ဂိုင္း- အံ့ၾသပါ့ဗ်ာ။ ဒီဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ဟာကိုမ်ား ဒီေလာက္ အအိပ္ပ်က္ အစားပ်က္ခံလို႕။
စာ- ဒါကေတာ့ကြာ မင္းကမွ မခံစားတတ္တာ။ မင္းကအဲလို ခံစားတတ္ေအာင္ အသိပညာ ႏံုနဲလို႕ေနမွာေပါ့ ကြ။
ကိုစာအုပ္က အခြင့္အေရးရတုန္း ႏွိပ္ကြပ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကိုဂိုင္းမ်ိဳးက မၿဖံဳ။
ဂိုင္း- မဟုတ္ဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႕က သာတစ္ဆိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္ေနတာ။ ပံုမွန္ အပ်င္းေၿပေလာက္ ၾကည့္ေတာေရာေပါ့။ အခုဟာက ေန႕ မအိပ္ညမအိပ္နဲ႕။ ညႏွစ္နာရီဆိုလည္း ၾကည့္ သံုးနာရီဆိုလည္း ၾကည့္။ ေငြလဲကုန္ လူလည္း ပင္ပန္းေသး။ ၿပီးေတာ့ လည္း ေဆြးေႏြးလိုက္က်တာေတြက ေနာက္ရက္ပဲ ဥေရာပ ကလပ္ အသင္းတစ္ခုကို သြား အုပ္ခ်ဳပ္ရေတာ့ မွာလိုလို။ ဟုိလူက ဒါၿဖစ္လို႕ကြ။ ဒီလူကို ဒီနားပို႕ လိုက္ရင္ပိုေကာင္းမွာနဲ႕။ ဟိုလူကို ဟိုလိုလုပ္ရမွာနဲ႕။ ခင္ဗ်ားတို႕ပဲသိ ခင္ဗ်ားတို႕ပဲတတ္။
စာ- မင္းေတာ္ေတာ္ေ၀းတာပဲကြာ။ ဒါမ်ိဳးက ခံစားတတ္မွ။ ကၽြဲပါးေစာင္းတီး အလကားပဲ။ ဒီမယ္ ေဘာလံုးဆို တာ သာမန္ကစားနည္း မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ အဆင့္အတန္းေတာင္ ေဘာလံုး နဲ႕ ၿမင့္ တင္လို႕ ရတယ္ကြ။
ဂိုင္း- အဲဒါဆိုလည္းဗ်ာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကန္တဲ့ပြဲတို႕ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကန္တဲ့ ပြဲတို႕ဒါမ်ိဳးအားေပး ေပါ့ဗ်ာ။ အခုဟာ က ကိုယ္နဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံကလူေတြကန္ၾကတာမ်ား အသည္းအသန္ ၿဖစ္ရတယ္လို႕ ။
စာ- ဟာဒါကေတာ့ ကြာ ဂီတ လိုေပါ့။ ဂီတဆိုတာ ဘယ္ႏိုင္ငံက ၿဖစ္ၿဖစ္ ဘယ္လူမ်ိဳးရဲ႕ ဂီတၿဖစ္ၿဖစ္ ခံစား လို႕ရတာပဲကြ။
အေၿခအေနက တင္းမာလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ၀င္ေၿပာရေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္- ခင္ဗ်ားတို႕ကလည္း ဗ်ာ ေတာ္ပါေတာ့ ၿငင္းမေနပါနဲ႕ေတာ့။ ကိုယ့္၀ါသနာနဲ႕ကိုပဲဗ်ာ။ တစ္ေယာက္ နဲ႕ တစ္ေယာက္ ဘယ္တူႏိုင္ပါ့မလဲ။
ဂိုင္း- တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ မတူႏိုင္တာေတာ့ သိပါတယ္ဗ်ာ။ တစ္ခုေတာ့ ေၿပာဦးမယ္ ကိုစာအုပ္ရ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မန္ယူကလပ္အသင္းမွာ လူလိုရင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္ တူေလးကို ေခၚစမ္းပါဗ်။ ညေနဆိုဟုိဘက္ ကားလမ္းမွာ ေဘာလံုးကန္ကန္ေနတာ စိတ္မခ်လို႕ဗ်။ ဟားဟား။
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကိုဂိုင္းမ်ိဳးသည္ လက္ဖက္ရည္ကို ဂြပ္ခနဲက ေမာ့ေသာက္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
ထိုေန႕ အတြက္ေတာ့ ကိုစာအုပ္ ဘာစကားမွ မေၿပာပဲ ဂ်ာနယ္ ကိုသာ တြင္တြင္ႀကီး ဖတ္ေနပါေတာ့ သည္။
ဆက္ပါဦးမည္။
မုိးတိမ္ညိဳ
မတ္လ၊ ၂၀၀၉။

Read More...

Tuesday, March 24, 2009

လြဲေနေသာ“စံ“

ဤဘေလာ့တြင္ ပထမဆံုးတင္ေသာ ပို(စ္) ၿဖစ္ပါသည္။ အနည္းငယ္ ၿပန္လည္ ၿပင္ဆင္ထားပါသည္။
***********************************************************************
လြဲေနေသာ“စံ“

ကၽြန္ေတာ္သည္ စည္းစနစ္က်သူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။ (သို႔မဟုတ္) စည္းစနစ္က်သူ တစ္ဦးဟု ကၽြန္ေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္၏ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားကေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ မထင္ၾကပါ။ ငေၾကာင္၊ ဘ၀င္ရူးဟုသာထင္ၾကပါသည္။ သူတို႕ ဘယ္လိုထင္ထင္ ကၽြန္ေတာ္ ဂရုမစိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ 'စံ' ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္သာေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူတို႔ ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏ အၿငင္းပြားေလ့ရွိသည္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ထိုင္ေနရင္း လမ္းေဘးသို႕ ေဆးလိပ္တိုကို လြင့္ပစ္ ေသာသူကို၄င္း၊ ေၿမာင္းထဲသို႔ ပလပ္စတစ္အိပ္ခြံပစ္ခ်ေသာသူကိုလည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္ကႏွိပ္ကြပ္သည္။
” ေအး မင္းတို႔လို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ေကာင္ေတြရွိေနလို႔ ငါတို႔ ႏိုင္ငံမတိုးတက္တာကြ၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္းသာ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယူၿပီး စည္းကမ္းရွိေနရင္ ငါတို႔ ႏုိင္ငံ အခုအခ်ိန္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီေနၿပီကြ”
သူတို႔ကလည္းၿပန္ေခ်ပသည္။
”ေဟ့ေကာင္ရ ဒါမ်ိဳးစည္းကမ္းဆိုတာ တစ္ႏိုင္ငံ လံုးအတိုင္းအတာနဲ႕လုပ္မွရမွာကြ၊ ဥပမာကြာ ႏိုင္ငံၿခားမွာ လိုလမ္းေထာင့္ တိုင္းမွာသာ အမိႈက္ပစ္စရာ အမိႈက္ပံုးရွိေနရင္၊ လမ္းေတြက နဂိုကတည္းက သန္႕ရွင္းၿပီး အမိႈက္ပစ္ရက္စရာမရွိရင္ ဘယ္သူမွ လမ္းေဘးကို အမႈိက္မခ်ဘူးေဟ႔ေကာင္”
ထိုအခါကၽြန္ေတာ္က
”ေအး ဒါေတာ့ဒါေပါ့ ဒါေပမယ့္ဒီလိုအေၿခအေနမ်ိဳးေရာက္ေအာင္ ေစာင့္မေနပဲ အခုကတည္းက တစ္ေယာက္ခ်င္း စီကနားလည္မႈ႕နဲ႕႔စည္းကမ္းရွိသြားရင္ သူ႔ဟာသူတိုး တက္သြားမွာကြ”

တစ္ေယာက္က ၀င္ေၿပာသည္။
”ေဟ့ေကာင္ ကိုႀကီးက်ယ္ရာ အပိုေတြေလွ်ာက္ေၿပာမေနပါနဲ႕၊ ေခြးေဟာင္လို႕ ေတာင္ မေရႊ႕ပါဘူးကြာ၊ မင္းကေရာဘယ္ေလာက္စည္းကမ္းရွိႏိုင္လို႔ လည္း”
မၿဖစ္ေခ်ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္မူကိုထိလာၿပီ။
”ေအး ငါကအၿမဲ ငါမူနဲ႕ ငါေနတာကြ၊ မယံုရင္မင္းတို႕႔ေစာင့္ၾကည့္ေန။ ငါ့ သံုးတဲ့ အမႈိုက္က လမ္းေဘးတို႕ ၊ေၿမာင္းထဲတို႔ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မေရာက္ေစရဘူး။ အရင္ကလည္းမေရာက္ဘူး၊ အခုလညး္မေရာက္ဘူး၊ ေနာင္လည္းေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး ”
ထိုေန႕မွစၿပီးကၽြန္ေတာ့္ စကားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္သံုးသည့္ အမႈိက္ကိုစနစ္တက် အမႈိက္ေတာင္းထဲသို႔ အၿမဲေရာက္ေအာင္ ယခင္ကထက္ပို၍ ဂရုစိုက္ပါသည္သည္။ သူတို႔ေတြ ဘယ္လိုပဲေလွာင္ေလွာင္ ကၽြန္ေတာ္မမႈ႕ပဲကၽြန္ေတာ့္ မူအတိုင္းသာလုပ္သည္။
တစ္ေန႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ အၿပန္ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္သည့္ ေဆးလိပ္တိုကို ပစ္စရာ အမႈိက္ေတာင္း ရွာမေတြ႔သၿဖင့္ အိမ္ေရာက္မွပစ္ရန္အိပ္ေထာင္ထဲသို႔ ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္ယူ လာခဲ့သည္။ သူတို႕ ကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကို ထံုးစံအတိုင္း၀ိုင္းေလွာင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္မမႈ႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ စံႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ အိမ္ေရာက္မွ ထိုအမႈိက္ကို စနစ္တက် အမႈိက္ေတာင္းထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေက်နပ္္ေနပါသည္။
ထိုေနည ညစာထမင္းစားၿပီး ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရွ႕ တြင္စာထိုင္ဖတ္ေနစဥ္ အေမက အထုပ္ႀကီး တစ္ထုပ္ဆြဲၿပီး မီးဖိုထဲမွထြက္လာသည္။
”အေမ ညႀကီးမင္းႀကီးဘယ္လည္းဗ်“
“အမႈိက္သြားပစ္မလို႕ေလ“
“ဟင္ ဒီအခ်ိန္ႀကီး အမိႈက္ကားလာလို႕လား”
ထိုအခါအေမက
“ဟဲ့ နင့္အမႈိက္ကားကမလာတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ အခုဟာ ေမွာင္တံုး ဟိုဖက္လမ္း ၾကား ထဲသြား ပစ္မလုိ႕ေလ“
“ဟာအေမကလည္းဒီလိုေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသမွေပါ ့အေမတို႕နဲ႕ခက္ပါတယ္ အဲလိုသာဆို…“ ကၽြန္ေတာ္စကားဆံုးေအာင္ေၿပာခြင့္မရလိုက္ပါ။
“ဟဲ့ငါက ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသခ်င္တာေတာင့္ နင့္အမႈိက္ကားကလာမွ မလာပဲ။ ငါကဒီလိုမပစ္လို႔ ဒါႀကီးကို နင့္အိပ္ယာေပၚလာထားရမွာလား ဒီမွာပင္ပန္းရတဲ့ အထဲနင္ကတစ္ေမွာင့္“
ဟုဆိုကာ အမႈိက္ထုပ္ႀကီးဆြဲၿပီး အေမ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးထြက္သြားေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမ့ေဒါသကို ေၾကာက္လို႔လား အမိႈက္အိတ္ႀကီး ကုတင္ေပၚ တင္ၿပီးအိပ္ရမွာ ေၾကာက္လို႔လားမသိ ဆက္ၿပီးေစာဒကမတက္၀ံ့ေတာ့ပါ။ အမႈိက္အိတ္ထဲမွ ကၽြန္ေတာ့္ေဆးလိပ္တိုကေလးရွာ ေကာက္လွ်င္လည္း ေခါင္းေခါက္ခံရသည္သာ အဖတ္တင္မည္ ၿဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ မႀကိဳးစားရဲေတာ့ပါ။
ဒီအေၾကာင္းကိုဟိုေကာင္ေတြ မသိေအာင္ေတာ့ လၽွိ့၀ွက္ထား ရမည္ ၿဖစ္ပါသည္။

မိုးတိမ္ညိဳ

Read More...

Friday, March 20, 2009

ဆရာေတာ္ ေရစႀကိဳအရွင္ဧသိက- ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ


ဆရာေတာ္ ေရစႀကိဳအရွင္ ဧသိကရဲ႕ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း ဖတ္ရွဳ႕သင့္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ဗုဒၶဘာသာ ထဲကို ၿပင္ပမွ ေရာေႏွာလာတဲ့ အယူ၀ါဒမ်ားကို ၿပတ္ၿပတ္သား သား ၿငင္းဆိုထားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ တင္ၿပခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ရွဳ႕ၾကည့္ပါခင္ဗ်ား။
***********************************************************
ဆရာေတာ္ေရစႀကိဳအရွင္ဧသိက ၏ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ

ၿပည္တြင္းၿဖစ္နတ္မ်ား ကိုးကြယ္မႈ႕

ၿမန္မာတို႕သည္ အိႏိၵယႏိုင္ငံၿဖစ္ နတ္မ်ားကို ကူးယူကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသကဲ့သို႕ မိမိတို႕ ၿပည္တြင္း၌လည္း နတ္သစ္ မ်ားကို ေမြးထုတ္၍ ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကပါသည္။ မဟာဂိရိေခၚ အိမ္တြင္းနတ္ႏွင့္ အေပါင္းပါ ၇-ဦး နတ္အုပ္စုသည္ ၿမန္မာတို႕ ေရွးဦးတီထြင္ခဲ့ေသာ နတ္မ်ားၿဖစ္သည္။

ၿမန္မာတို႕သည္ ပုဂံေခတ္တြင္ နတ္သစ္မ်ားကို ဆက္လက္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ရာ ပုဂံေခတ္ကုန္ခ်ိန္၌ နတ္ဦးေရ ၂၂-ဦး မွ်ရွိလာသည္။ ထို႕ေနာက္လည္း နတ္သစ္မ်ားကို ဆက္လက္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ရာ ပင္းယေခတ္တြင္ ၁-ဦး၊ အင္း၀ ေခတ္တြင္ ၉-ဦး၊ ေတာင္ငူေခတ္တြင္ ၅-ဦး ေမြးထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ နတ္ေပါင္း ၃၇-ဦးမွ် ရွိလာသည္။ ယင္းနတ္တို႕ ကိုၿမန္မာတို႕က “အၿပင္ ၃၇-မင္း” ဟုေခၚၾကသည္။

ေတာင္ငူေခတ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ နတ္တီထြင္မႈ႕မ်ား တိမ္ၿမဳတ္သြား၏။ နတ္ဆရာတို႕ကလည္း နတ္ဦးေရကို ၃၇-ဦး ထက္ပိုေစခ်င္ဟန္ မတူ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေတာင္ငူေခတ္တြင္ နတ္မွတ္ပံုတင္ လုပ္ငန္းကို ပိတ္ထားလိုက္၏။

*************************************************************

အခ်ိဳ႕ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားမွာ မူလတင္ပ်ဥ္ေခြရုပ္ပြား၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ပခံုးႏွစ္ဖက္ေပၚ၌ မတ္ရပ္ရုပ္ပြားကေလးမ်ား ထည့္သြင္းထုလုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ပလတ္စတစ္ၿဖင့္ ေလာင္းထားေသာ ရုပ္ပြားၿဖစ္သည္။ ထုိရုပ္ပြားကိုၾကည့္၍ ဆပ္ကပ္ၿပေနသလား ထင္မွားေလာက္ေအာင္ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ေနပါသည္။
အခ်ိဳ႕ ဘုရားရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚ၌ လူႀကိဳက္မ်ားေသာ ဘုိးဘိုးေအာင္၊ ေအာင္မင္းေခါင္စေသာ ဘိုးေတာ္ဆိုသူ စိတၱဇရုပ္ေကာင္တို႕ကို ၿပဳလုပ္ထားၾကရာ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ၿဖစ္ေပသည္။

***************************************************************
ေထရ၀ါဒ အၿမင္ႏွင့္ ကယ္တင္ရွင္

ေထရ၀ါဒ ေဒသနာအစဥ္၌ ကယ္တင္ရွင္ဟူ၍ မရွိ။ ကယ္တင္ေပးႏိုင္သူ ဟူ၍လည္း မရွိေပ။ ဗုဒၶဘုရားကိုယ္တိုင္ လည္း လူသားတို႕အတြက္ကယ္တင္ရွင္ မဟုတ္ခဲ့။ လူသားတို႕ အတြက္ “လမ္းညႊန္သူ” သာၿဖစ္ေလသည္။
ဗုဒၶဘုရားရွင္က-
“ခ်စ္သားတို႕၊ သင္တို႕လြတ္ေၿမာက္မႈ႕ အတြက္ သင္တို႕ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္အပ္၏။ ဘုရားရွင္တို႕ မည္သည္ လမ္းညႊန္ေဟာေၿပာရံုသာ ေဟာၿပေတာ္မူႏိုင္ၾကကုန္၏။” ဟုဓမၼပဒေဒသနာ၌ အတိအလင္း ေဟာၿပ ထားသည္။


Read More...

Monday, March 9, 2009

ထူးဆန္းေထြလာ

တစ္ခါကကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္တြင္ နယ္ဘက္မွ အလြန္သပၸာယ္ေသာ ဆင္းထုေတာ္ ေလး တစ္ဆူ လက္ေဆာင္ ရဖူးေလသည္။ ထိုဆင္းထုေတာ္ ေလးသည္ အၿမင္အား ၿဖင့္ အၿခား ဆင္းထု ေတာ္ မ်ားႏွင့္ မတူပဲ တစ္မူထူးၿခားေနသေယာင္ ထင္ရေလ၏။ မည့္ သို႕ ထူးၿခားသနည္း ဆိုသည္ကို ေတာ့ မေၿပာ တတ္ပါ။ သီးသားႏွင့္ ထုထားသည္ ဟုထင္ပါသည္။ ထိုဆင္းထုေတာ္ ေလးကို ဘုရားစင္ တြင္ ေနရာ အက်အနလုပ္ကာ ကိုးကြယ္ ထားပါသည္။
ဘုရားစင္တြင္ ကိုးကြယ္ထားၿပီးေနာက္ ထိုဆင္းထုေတာ္ ကေလးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာ ႀကံဳရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ရွိ ဘုရားစင္ သည္ အိမ္ အေရွ႕ဘက္တြင္ ရွိေသာ ေၾကာင့္ ဆင္းထုေတာ္ ေလးမွာ အေနာက္ ဘက္လွည့္ လွ်က္ ရွိပါသည္။ ထူးဆန္းသည္ မွာ ထို ဆင္းထုေတာ္ကေလးသည္ မနက္လင္း လွ်င္ ေတာင္ဖက္သို႕ လွည့္ လွ်က္ ေတြ႕ရၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။ ပထမေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ မေတာ္တဆ တိုက္မိ၍ လွည့္သည္ဟုသာ ထင္ၾကပါသည္။ အိမ္တြင္ ေၾကာင္မ်ားလည္း ရွိေသာ ေၾကာင့္ မေတာ္ တဆၿဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုဆင္းထုကေလးသည္ ေန႕စဥ္ေန႕ တိုင္း ေတာင္ဘက္သို႕သာ လွည့္ သြားပါသည္။ အိမ္သား အားလံုးကို လိုက္ေမးၿပီး ေသခ်ာ ေစာင့္ ၾကည့္ေသာ္ လည္း မည္သူမွ် မတိုက္မိ၊ မေရြ႕မိပဲ လွည့္သြားလွ်က္ပင္ ရွိပါသည္။ ဘုရားစင္ေပၚတြင္ အၿခား ဆင္းထုမ်ားရွိေသာ္လည္း ထိုဆင္းထုေလး သာလွ်င္ လွည့္သြားပါသည္။ အၿခားဆင္းထုမ်ားမွာ နဂိုေနရာ မပ်က္ ပါေခ်။

ထိုအၿခင္းအရာ ကို အိမ္ရွိ လူမ်ား အလြန္ အံ့ၾသၾကပါသည္။ အေဒၚမ်ားမွာ အဆိုးဆံုးၿဖစ္သည္။ သူတို႕သည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို အဓိပၸာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေကာက္ၾကပါသည္။ အတိတ္မ်ား ေကာက္ၾကသည္။ ဘုရားခန္း တြင္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ား၊ အေမႊးတိုင္မ်ား မၿပတ္ထြန္းညိွၾကသည္။ ဘုရား ရွိခိုးခ်ိန္ ယခင္ကထက္ ပိုမ်ားလာ ၾကသည္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ပင္ ေခၚယူၾကြား၀ါသၿဖင့္ ထိုအခ်ိန္ က အိမ္တြင္ ထိုဆင္းထုေတာ္ ေလးကို လာဖူးသူမ်ား အ၀င္ အထြက္မ်ားလွ်က္ပင္ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ ထိုကိစၥကို သိပ္ဘ၀င္ မက်ပါ။ နဂိုကတည္း က ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ (miracle) မ်ားကို ခ်င့္ခ်င့္ ခ်ိန္ခ်ိန္သာ ယံုၾကည္ ပါသည္။ ဤကိစၥသည္ လည္း အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိရမည္ဟု ယူဆထားပါသည္။
ထိုဆင္းထုေလးမွာ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြ အသိုင္း အ၀ိုင္းတြင္ ေက်ာ္ၾကားလွ်က္ရွိပါသည္။ မည္သို႕ပင္ ၿပန္လွည့္ ထားေစကာမူ ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ ေတာင္ဘက္သို႕သာ လွည့္သြား စၿမဲၿဖစ္ေလသည္။ ထူးဆန္းေပစြ။
သို႕ေသာ္……
မထင္မွတ္ေသာ ေန႕တစ္ေန႕တြင္ ထုိကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အၿဖစ္မွန္ေပၚလာပါသည္။ အိမ္တြင္ ေရၿပတ္ သည့္ ေန႕တြင္ၿဖစ္ေလသည္။ ရွင္းပါမည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္တြင္ အ၀ိစိတြင္းမွ ေရကို ေရေမာ္တာ နွင့္ စုပ္ယူၿပီး တိုင္ကီေပၚသို႕တင္ရပါသည္။ တစ္ရက္ေသာ္ ထိုေရေမာ္တာ ပ်က္ပါေလသည္။ ထိုေန႕တြင္ ဆင္းထုေလးမွ လည္း ေတာင္ဘက္သို႕ မလွည့္ေတာ့ပါ။ ေရေမာ္တာသည္ ထိုေန႕က ကိြဳင္ၿပတ္သြားပါသည္။ ထိုေမာ္တာသည္ ဘုရားခန္းရွိေသာ အေပၚထပ္၏ ေအာက္ထပ္တည့္တည့္ အခန္းေလးထဲတြင္ ရွိေသာေၾကာင့္ ေရေမာ္တာ လည္တိုင္း တုန္ခါမႈ႕ ေၾကာင့္ ဆင္းထုေလးမွာ ေရြ႕လွ်ားသြားၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။ အၿခားဆင္းထုမ်ားမွာ မည္သို႕ မွ မေနရပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ အၿခား ဆင္းထုမ်ားမွာ ေၾကးဆင္းထုမ်ား ၿဖစ္ၿပီး အေလးခ်ိန္ အတန္ အသင့္ ရွိၿပီး သီးသား ဆင္းထုေလးမွာကား အလြန္ေပါ့ပါးေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။
ထိုေန႕က ေရမခ်ိဳးရ၍ အိုက္စပ္ နံေစာ္ေနေသာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါသည္။ အမွန္တရား တစ္ခုကို သိခြင့္ ရလိုက္၍ ၿဖစ္သည္။
အေဒၚမ်ားက ေတာ့ သိပ္မေက်နပ္ၾကပါ။ ဘာကို မေက်နပ္သလဲေတာ့ မေၿပာတတ္ပါ။ ၿဖစ္ႏိုင္သည္မွာ သူတို႕ အမွန္ဟု ယူဆထားေသာ (ၿဖစ္ေစခ်င္ေသာ) အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုက အမွားၿဖစ္သြားေသာ ေၾကာင့္ စိတ္ကသိကေအာင့္ ၿဖစ္ေနပံုရပါသည္။ ထိုေနမွ စ၍ယခင္အတိုင္း ဘုရားရွိခိုးခ်ိန္လည္း ၿပန္နဲ သြားသည္။ ဖေယာင္းတိုင္ အေမႊးတိုင္မ်ားလည္း ပံုမွန္သာ ထြန္းညွိေတာ့ သည္။ ထူးဆန္းေပစြ။
ထိုကဲ့သို႕ေသာ ထူးဆန္းေထြလာ (miracle) မ်ားမွာ မွန္သည္ၿဖစ္ေစ မွားသည္ၿဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ သိပ္ အက်ိဳးမရွိဟု ယူဆပါသည္။ သစၥာေလးပါး တရားကို မသိသေရြ႕ မည့္မွ်ပင္ ထူးၿခားေသာ အၿခင္းအရာၿဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ တရားကို သိၿခင္းေလာက္ အက်ိဳးမရွိႏိုင္ဟု ယူဆပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အၿမင္ အရမူအခ်ိဳ႕ လူမ်ားသည္ (miracle) မ်ားေနာက္ကို သာ လိုက္ေနၿပီး အဓိကက် ေသာတရားကို ေမ့ေလွ်ာ့ေနသည္ဟုထင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုထူးဆန္းေထြလာမ်ား ကို ကိုးကြယ္ရၿခင္းသည္ လြယ္ကူသက္သာၿပီး တရားအားထုတ္ရၿခင္းမွာ ခက္ခဲပင္ပန္းေသာ ေၾကာင့္ ၿဖစ္ႏိုင္ပါ သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕လူတို႕ သည္ လြယ္ကူ သက္သာေသာ အရာမ်ား၊ အလြယ္တကူ သိၿမင္ႏိုင္ေသာ အရာမ်ား ကိုသာ ကိုးကြယ္ၾကသည္ ဟုၿမင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာကို အၿခားဘာသာ၀င္တို႕က ရုပ္ထုကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာဟု ေၿပာခံရလွ်င္ အလြန္နာပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသူမ်ားကို လည္း အၿပစ္တင္၍မရပါ။ သူတို႕ၿမင္ေတြ႕ေနရေသာ ပံုစံအရ အၿပင္လူမ်ားမွာ ထိုကဲ့သို႕သာ ထင္မည္ၿဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ပညာရွင္တစ္ဦး ၏ ေအာက္ပါ စကားစု ေလးကို ၿပန္လည္ ကိုးကားလိုက္ပါသည္။

“ဗုဒၶၶဘာသာသည္ သက္၀င္ယံုၾကည္ရံု၊ ကိုးကြယ္ပသရံု ႏွင့္ ဆုေတာင္း ရံုသက္သက္မဟုတ္ပါ။ ဗုဒၶၶဘာသာသည္ သင္ယူရန္၊ ေလ့က်င့္ရန္ ႏွင့္ ထိုးထြင္းသိၿမင္ရန္ၿဖစ္ေလ၏။”


မိုးတိမ္ညိဳ

Read More...

Sunday, March 8, 2009

ေနာင္ဘ၀ ရွိမရွိ

ေနာက္ဘ၀ဆိုသည္မွာ ရွိခဲ့လွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိသေလာက္ ရိုးရွင္းမည္ မဟုတ္ဟုထင္ပါသည္။
ဥပမာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္ ေနာက္ဘ၀ဆိုသည္မွ ဒီ၀ိဥာဥ္ကေလးက ဒီခႏၶာ ကိုယ္ထဲကထြက္ ၿပီးရင္ တၿခားခႏၶာတစ္ခုထဲ၀င္။ အဲလို ယူဆထားၾကေလသည္။ တကယ္၍ ထိုကဲ့သို႕ ယူဆခဲ့ ပါက ဟိႏၵဴ အယူ၀ါဒ ႏွင့္ အလားသ႑ာန္တူသြားလိမ့္မည္။ ေနာင္ဘ၀မရွိ ဒီဘ၀ ႏွင့္ ၿပတ္ၿပီ ဟုယူဆလွ်င္ လည္း ထိုယူဆခ်က္ကို က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလွ်ာ္ရန္ ခဲယဥ္းမည္ၿဖစ္သည္။ အကယ္ ၍ ေနာင္ဘ၀ရွိသည္ ဟုေၿပာလွ်င္လည္း ထိုကိစၥကို သက္ေသမၿပႏိုင္ၾကပါ။

ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆအရေတာ့ ေနာက္ဘ၀ ဆိုသည္မွာ ထိုမွ်ေလာက္ မရိုးရွင္းဟုထင္ပါသည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြးေခၚၾကသည္မွာ သိပၸံပညာ ဆိုင္ရာ အမွန္တရားမ်ားကို အေၿခခံၿပီး ေတြးၾကသည္။ ဥပမာ (law of duality) ၊ အစရွိလွ်င္ အဆံုးရွိမည္။ ဒီဘက္ၿခမ္းရွိလွ်င္ ဟိုဘက္ၿခမ္းရွိရမည္။ အလင္းရွိလွ်င္ အေမွာင္ရွိရမည္။ ထိုကဲ့သို႕ စဥ္းစားၾကသည္။ ထိုသေဘာတရားကို ေက်ာ္လြန္၍ စဥ္းစား ဖို႕ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို လူသားမာန္ေတြ အဖို႕ အေတာ္ခဲယဥ္းပါသည္။ အစရွိၿပီး အဆံုးမရွိေသာ သေဘာတရားကို လက္ေတြ႕ လက္ခံဖို႕။ အလင္းမရွိ အေမွာင္ မရွိ အေၿခအေနကို မွန္းဆဖို႕ ။ အပူ အေအး မရွိေသာ အေၿခေန။ အခ်ိန္မရွိေသာ အေၿခအေန စသည္ၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လိုက္မွီရန္ ခက္ခဲ ေသာ ကိစၥေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရွိမည္ဟု ယူဆပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိထားေသာ ေဘာင္ထဲမွ ေက်ာ္လြန္၍ စဥ္းစားဖို႕ ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ မလြယ္ကူပါေပ။

ထို႕ေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀ဆိုသည့္ အေၾကာင္းအရာသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ နားလည္ဖို႕ ခဲယဥ္း မည္ ဟုယူဆပါသည္။
……………………………………………………………………………………………………………………………………
အလင္းေစတမန္ဘေလာ့မွ ေနာင္ဘ၀ၿပသနာဟူေသာ ပို႔(စ္) မွ ေအာက္ပါ ဗုဒၶဘုရားေဟာ အေမးအေၿဖသည္ အလြန္တရာမွ ေကာင္းလွပါသည္။

“အရွင္ေဂါတမ ေလာကသည္ ျမဲသည္လို. အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“ဒါဆို မၿမဲဘူးလို. အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“ေလာကသည္ အဆံုးမရိွလို.ေရာ အယူရိွပါလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“အသက္နဲ.ကိုယ္ အတူပဲလို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး၀စၦ”
“ဒါဆို အသက္တျခားကိုယ္တျခားလို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး၀စၦ”
“ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျဖစ္တယ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား အရွင္ေဂါတမ”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“ဒါဆို ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ မျဖစ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“‘ေသၿပီးသည္ေနာက္ ျဖစ္လည္းျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္လည္းမျဖစ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး၀စၦ”
“ဒါဆို ျဖစ္တာလည္းမဟုတ္၊ မျဖစ္တာလည္းမဟုတ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“အရွင္ေဂါတမ အယူမရိွဘူးလို.ပဲ ေျဖေနပါလား၊ အဘယ္ေၾကာင့္ပါလဲ”
“‘ဒါေတြဟာ မိစၦာဒိ႒ိအယူေတြသာ ျဖစ္တယ္ ၀စၦ၊ လြတ္ေျမာက္ၿငိမ္းခ်မ္းဖို.အတြက္ မျဖစ္ဘူး၊ အယူဆိုတဲ့စကားကို ငါဘုရား ပယ္ထားၿပီ၊ စြဲလမ္းမႈေတြ ေထာင္လႊားမႈေတြ မရိွလို. လြတ္ေျမာက္ေနသူျဖစ္တယ္”
“ဒီလို လြတ္ေျမာက္တဲ့ စိတ္ရိွသူကေရာ ဘယ္မွာ ပဋိသေႏၶျဖစ္ပါသလဲ”
“ပဋိသေႏၶျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ အျဖစ္ကိုမေရာက္ဘူး ၀စၦ”
“ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ မျဖစ္ဘူးေပါ့”
“မျဖစ္လို.လဲ ေျပာလုိ.မရဘူး ၀စၦ”
“‘ဒါဆို ပဋိသေႏၶျဖစ္လည္းျဖစ္၊ မျဖစ္လည္းမျဖစ္ေပါ့”
“အဲဒီလို အျဖစ္ကိုလည္း မေရာက္ဘူး၀စၦ”
“‘ဒါဆို ပဋိသေႏၶျဖစ္တာလည္းမဟုတ္၊ မျဖစ္တာလည္း မဟုတ္ေပါ့”
“အဲဒီ အျဖစ္ကိုလည္း မေရာက္ဘူး ၀စၦ”
.......................................................................................................................
ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နားလည္ႏိုင္သည့္ အၿခင္းအရာထက္ ေက်ာ္လြန္ေနၿပီဟုထင္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ သေဘာေပါက္ရန္မူ ေဂါတမအရွင္ ၏လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ႏိုင္မွ ထိုအၿခင္းအရာ၏ အေၿဖကို သိရွိႏိုင္မည္ဟု ယူဆပါသည္။

မိုးတိမ္ညိဳ

Read More...

Visitor's Location

  © Blogger template 'Perfection' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP