Necessary Evil
Necessary Evil ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ၾကားဖူးေနခဲ့တာၾကာပါၿပီ။ ၿမန္မာလိုၿပန္ရင္ေတာ့ လိုအပ္ေသာ မေကာင္းဆိုး၀ါးလို႕ ၿပန္မလားမသိဘူး။ ေ၀ါဟာရဆရာေတြမွာေတာ့ ပိုေကာင္းတဲ့ စကားလံုးရွိမွာပါ။ စၾကားဖူးစကေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္ဟာႀကီးတံုး လို႕ေတြးမိပါတယ္။ Evil ဆိုတာမေကာင္းဆိုး၀ါးလို႕ သိထားတာကို။ မေကာင္းဆိုး၀ါးကို ဘယ္သူေတြကမ်ား လိုအပ္ပါလိမ့္လို႕ ေခါင္းကုတ္မိပါတယ္။
အေမရိကန္ေတြက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟီရိုရွီးမားကို အဏုၿမဴဗံုးႀကဲတဲ့ေလယာဥ္ကို Necessary Evil လို႕ေခၚတယ္ဆိုပဲ။ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတာ့ မေကာင္းဆိုး၀ါးပဲ။ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ စစ္ႀကီးၿပီးသြားတာ အဲဒီ Necessary Evil ေၾကာင့္လည္းပါတယ္လို႕ ဆိုၾကၿပန္တယ္။
အစၥေရးမွာလည္း အာဂြန္းအဖြဲ႕ဆိုတာ ဟိုးအရင္က ပါလက္စတိုင္းကို အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္တုန္းက ရွိတယ္လို႕ ၾကားဖူးတာပဲ။ အဲဒီအဖြဲ႕က အဂၤလိပ္ပိုင္ေေနရာေတြကို ဗံုးခြဲ၊ လူသတ္၊ မီးရွိဳ႕ အဲလိုၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းေတြ အကုန္လုပ္သတဲ့။ အာရပ္ေတြက ဂ်ဴးတစ္ေယာက္သတ္ရင္ သူတို႕က ႏွစ္ေယာက္ၿပန္သတ္သတဲ့။ အဲဒီအလုပ္ေတြက မေကာင္းဘူးဆိုေပမယ့္ အစၥေရးႏိုင္ငံေပၚထြက္လာေရး အတြက္က ေတာ့ တစ္တပ္တစ္အား အေရးပါတယ္လို႕ ယူဆၾကသတဲ့။ အင္းဒါလဲ Necessary Evil ပဲၿဖစ္မွာပဲလို႕ ေတြးမိပါတယ္။
Nicolus Cage ရဲ႕ Lord of the War ဇာတ္ကားထဲမွာလည္း သူက သူ႕ကိုယ္သူ ‘I am evil, but necessary evil’ လို႕ေၿပာပါတယ္။ သူကေမွာင္ခို လက္နက္ကုန္သည္ပါ။ လက္နက္ဆိုကတည္းက လူသတ္ပစၥည္းဆိုေတာ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ တိုင္းၿပည္ လြတ္ေၿမာက္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္က်ေတာ့ အဲဒါကလိုအပ္ၿပန္ေရာဗ်ာ။ အဲလူဆိုးေတြလက္ထဲကို ေရာင္တာလည္း ရွိတာေပါ့။ ေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္ေၿပာရခက္သြားၿပန္ေရာ။ Evil ေတာ့ Evil ပဲ ဒါေပမယ့္ Necessary Evil တဲ့ဗ်ာ။ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ Necessary Evil ဆိုတာ တစ္ဖက္ထဲအတြက္ပဲ ေကာင္းတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ တစ္ဖက္အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏိုင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္စဥ္းစားေနတာ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့ ေတာၿမိဳ႕ေလးမွာပဲ အဲဒီအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးႀကံဳဖူးခဲ့တယ္။ လူပုဂၢိဳလ္နဲ႕ဆိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး အေၾကာင္းအရာတစ္ခု။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ၿမိဳ႕ေလးေဘးမွာ ေမာေခ်ာင္းဆိုတဲ့ ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းရွိတယ္။ သိပ္ေတာ့မႀကီးပါဘူး။ ပံုမွန္ေခ်ာင္းအရြယ္ေလာက္ေပါ့။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ ေရတိမ္တဲ့ေနရာကမ်ားပါတယ္။ ၿမိဳ႕ကလူေတြကမ်ားေသာအားၿဖင့္ အဲဒီမွာပဲ ေရခ်ိဳးၾကတာ။ အဲဒီမွာေရနက္တဲ့ေနရာတစ္ေနရာရွိတယ္။ ၀ါးတစ္ၿပန္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ နက္မယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကေလးဆိုေတာ့ အဲဒီေရနက္နက္ထဲ မွာေရကူးခ်င္တယ္။ အတန္အသင့္ မေသေအာင္လည္း ေရကူးတတ္ေနတာဆိုေတာ့။ လူႀကီးေတြလစ္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဲဒီမွာေရသြားကူးၾကတယ္။ အဲဒီေရနက္နက္ရဲ႕ ေဘးမွာ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ အၿမင့္ေလာက္ထိုးထြက္ေနတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုရွိေတာ့ အဲဒီေက်ာက္ေဆာင္ေပၚကေန ခုန္ခ်ရတာကို သေဘာက်ၾကတာေလ။ အဲတစ္ရက္ၾကေတာ့ အဲဒီမွေရခ်ိဳးေနၾကတုန္း ဖိုးထူးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚကေန ေရထဲခုန္ခ်လိုက္တာ ၿပန္ကိုေပၚမလာေတာ့ ဘူး။ တိုတိုေၿပာရရင္ ေရေအာက္က တစ္ခုခုနဲ႕ ၿငိၿပီး ၿပန္မတတ္ႏိုင္တာနဲ႕ ေသေရာဗ်ာ။ အဲဒီသတင္းလည္းသိေရာဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ကိုယ့္မိဘသူ႕မိဘ ဘက္က အဆူခံလိုက္ရတာ မေၿပာပါနဲ႕ေတာ့ဗ်ာ။ ေနာက္ကို အဲဒီမွာဘယ္ေတာ့မွေရမခ်ိဳးဖို႕။ ဘာတို႕ေပါ့ဗ်ာ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးတစ္သိုက္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္က သိပ္အေၾကာက္အလန္႕မရွိဘူး။ အဲဒီေနရာမွာကို ထပ္ခ်ိဳးခ်င္တာ။ နည္းနည္းႀကီးတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း ေၿမာက္ေပးတာကို။ မင္းတို႕ သတိၱမရွိဘူးလား။ အေၿခာက္လားနဲ႕ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ လူႀကီးေတြလစ္ရင္ သြားခ်ိဳးၿဖစ္စၿမဲပဲ။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဂ်ပုလို႕ေခၚတဲ့ တစ္ေယာက္လဲ သိပ္မၾကာခင္မွာ အဲဒီေနရာပဲ ေရနစ္ေသပါေရာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ထပ္အဆူခံရတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိဘေတြကေၿပာတယ္။ အဲဒါ ဖိုးထူးဆြဲသြားတာ။ ဖိုးထူးက အဲဒီမွာ ေသၿပီး ေရသရဲၿဖစ္ေနတာ။ တစ္ေန႕က ေတာင္ကုန္းက လူတစ္ေယာက္ေတာင္ ငါးမွ်ားေနတုန္း ဖိုးထူးက ေရထဲကေန လွ်ာႀကီးထုတ္ၿပလို႕ ထြက္ေၿပးလာရသတဲ့။ နင္တို႕ဒီတစ္ခါသြားရင္ နင္တို႕လည္း အဆြဲခံရမွာလို႕ ေၿခာက္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း အစကေရနစ္ေသမွာ မေၾကာက္ပဲ ေရသရဲဆိုတာနဲ႕ ေက်ာထဲကို စိမ့္သြားတာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အဲဒီေနရာကို အဲဒီၿမိဳ႕ေလးက ေၿပာင္းလာတဲ့ေနထိ ဘယ္ေတာ့မွ ေရမခ်ိဳး ၿဖစ္ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။ ေနာက္ပိုင္းအသက္ႀကီးေတာ့ ေတာ့မွ အေမကို ၿပန္ေမးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္ကေရသရဲကို ရွိရမွာလဲ။ နင္တို႕ေသမွာစိုးလို႕ သက္သက္ ေၿခာက္လိုက္တာတဲ့။
အခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အဲဒီတုန္းကသာ အေမတို႕ကသာ ေရသရဲနဲ႕ သာမေၿခာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မေၾကာက္ေတာ့ ေရသြားသြားကူးၿဖစ္ေနမွာ။ အဲလိုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အခုအခ်ိန္အထိေတာင္ အသက္ရွင္ခ်င္မွရွင္မွာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက အဲဒီအေၾကာင္းအရာႀကီးကအမွားႀကီး။ ကေလးေတြကို သရဲနဲ႕ ေၿခာက္လိုက္တာ။ တစ္ဖက္က စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြကို မဟုတ္တာ နဲ႕ ေၾကာက္ေအာင္ မေၿခာက္သင့္ဘူးလို႕ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕တို႕ အတြက္ အက်ိဳးရွိသြားတယ္။ မေကာင္းေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္တယ္။ Necessary Evil လို႕ ဆိုလို႕ရမလားလို႕။အခုအသက္ႀကီးလာေလေလ ပတ္၀န္းက်င္မွာ Necessary evil ေတြ ေတြ႕ရတာ မ်ားလာေလေလ ပါပဲ။ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ လူသတ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွ Necessary evil မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေန႕စဥ္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ကိစၥေတြထဲမွာကို အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။
၁) စီးကရက္ ဗူးေတြမွာ ေဆးလိပ္ေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ ေရာဂါေတြကို လိုအပ္တာထက္ ပိုဆိုးတဲ့ ပံုေတြနဲ႕ ၿပၿပီး ၿခိမ္းေၿခာက္ထားသည္။
၂) သတင္းဌာနအခ်ိဳ႕သည္ သတင္းတစ္ခု မမွန္မွန္းသိရက္ႏွင့္ ၀ါဒတစ္ခု အတြက္ ထိုသတင္းကို ေဖာ္ၿပ ၾကသည္။
၃) ေလေၾကာင္းလိုင္းမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ privcacy ထိခိုက္ေလာက္ေအာင္ လံုၿခံဳေရး တင္းၾကပ္ၾက၏။
၄).......
.........
.........
.........
.........
မိုးတိမ္ညိဳ
ဇြန္၊၂၀၀၉။
အေမရိကန္ေတြက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟီရိုရွီးမားကို အဏုၿမဴဗံုးႀကဲတဲ့ေလယာဥ္ကို Necessary Evil လို႕ေခၚတယ္ဆိုပဲ။ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတာ့ မေကာင္းဆိုး၀ါးပဲ။ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ စစ္ႀကီးၿပီးသြားတာ အဲဒီ Necessary Evil ေၾကာင့္လည္းပါတယ္လို႕ ဆိုၾကၿပန္တယ္။
အစၥေရးမွာလည္း အာဂြန္းအဖြဲ႕ဆိုတာ ဟိုးအရင္က ပါလက္စတိုင္းကို အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္တုန္းက ရွိတယ္လို႕ ၾကားဖူးတာပဲ။ အဲဒီအဖြဲ႕က အဂၤလိပ္ပိုင္ေေနရာေတြကို ဗံုးခြဲ၊ လူသတ္၊ မီးရွိဳ႕ အဲလိုၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းေတြ အကုန္လုပ္သတဲ့။ အာရပ္ေတြက ဂ်ဴးတစ္ေယာက္သတ္ရင္ သူတို႕က ႏွစ္ေယာက္ၿပန္သတ္သတဲ့။ အဲဒီအလုပ္ေတြက မေကာင္းဘူးဆိုေပမယ့္ အစၥေရးႏိုင္ငံေပၚထြက္လာေရး အတြက္က ေတာ့ တစ္တပ္တစ္အား အေရးပါတယ္လို႕ ယူဆၾကသတဲ့။ အင္းဒါလဲ Necessary Evil ပဲၿဖစ္မွာပဲလို႕ ေတြးမိပါတယ္။
Nicolus Cage ရဲ႕ Lord of the War ဇာတ္ကားထဲမွာလည္း သူက သူ႕ကိုယ္သူ ‘I am evil, but necessary evil’ လို႕ေၿပာပါတယ္။ သူကေမွာင္ခို လက္နက္ကုန္သည္ပါ။ လက္နက္ဆိုကတည္းက လူသတ္ပစၥည္းဆိုေတာ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ တိုင္းၿပည္ လြတ္ေၿမာက္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္က်ေတာ့ အဲဒါကလိုအပ္ၿပန္ေရာဗ်ာ။ အဲလူဆိုးေတြလက္ထဲကို ေရာင္တာလည္း ရွိတာေပါ့။ ေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္ေၿပာရခက္သြားၿပန္ေရာ။ Evil ေတာ့ Evil ပဲ ဒါေပမယ့္ Necessary Evil တဲ့ဗ်ာ။ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ Necessary Evil ဆိုတာ တစ္ဖက္ထဲအတြက္ပဲ ေကာင္းတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ တစ္ဖက္အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏိုင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္စဥ္းစားေနတာ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့ ေတာၿမိဳ႕ေလးမွာပဲ အဲဒီအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးႀကံဳဖူးခဲ့တယ္။ လူပုဂၢိဳလ္နဲ႕ဆိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး အေၾကာင္းအရာတစ္ခု။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ၿမိဳ႕ေလးေဘးမွာ ေမာေခ်ာင္းဆိုတဲ့ ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းရွိတယ္။ သိပ္ေတာ့မႀကီးပါဘူး။ ပံုမွန္ေခ်ာင္းအရြယ္ေလာက္ေပါ့။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ ေရတိမ္တဲ့ေနရာကမ်ားပါတယ္။ ၿမိဳ႕ကလူေတြကမ်ားေသာအားၿဖင့္ အဲဒီမွာပဲ ေရခ်ိဳးၾကတာ။ အဲဒီမွာေရနက္တဲ့ေနရာတစ္ေနရာရွိတယ္။ ၀ါးတစ္ၿပန္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ နက္မယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကေလးဆိုေတာ့ အဲဒီေရနက္နက္ထဲ မွာေရကူးခ်င္တယ္။ အတန္အသင့္ မေသေအာင္လည္း ေရကူးတတ္ေနတာဆိုေတာ့။ လူႀကီးေတြလစ္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဲဒီမွာေရသြားကူးၾကတယ္။ အဲဒီေရနက္နက္ရဲ႕ ေဘးမွာ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ အၿမင့္ေလာက္ထိုးထြက္ေနတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုရွိေတာ့ အဲဒီေက်ာက္ေဆာင္ေပၚကေန ခုန္ခ်ရတာကို သေဘာက်ၾကတာေလ။ အဲတစ္ရက္ၾကေတာ့ အဲဒီမွေရခ်ိဳးေနၾကတုန္း ဖိုးထူးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚကေန ေရထဲခုန္ခ်လိုက္တာ ၿပန္ကိုေပၚမလာေတာ့ ဘူး။ တိုတိုေၿပာရရင္ ေရေအာက္က တစ္ခုခုနဲ႕ ၿငိၿပီး ၿပန္မတတ္ႏိုင္တာနဲ႕ ေသေရာဗ်ာ။ အဲဒီသတင္းလည္းသိေရာဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ကိုယ့္မိဘသူ႕မိဘ ဘက္က အဆူခံလိုက္ရတာ မေၿပာပါနဲ႕ေတာ့ဗ်ာ။ ေနာက္ကို အဲဒီမွာဘယ္ေတာ့မွေရမခ်ိဳးဖို႕။ ဘာတို႕ေပါ့ဗ်ာ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးတစ္သိုက္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္က သိပ္အေၾကာက္အလန္႕မရွိဘူး။ အဲဒီေနရာမွာကို ထပ္ခ်ိဳးခ်င္တာ။ နည္းနည္းႀကီးတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း ေၿမာက္ေပးတာကို။ မင္းတို႕ သတိၱမရွိဘူးလား။ အေၿခာက္လားနဲ႕ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ လူႀကီးေတြလစ္ရင္ သြားခ်ိဳးၿဖစ္စၿမဲပဲ။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဂ်ပုလို႕ေခၚတဲ့ တစ္ေယာက္လဲ သိပ္မၾကာခင္မွာ အဲဒီေနရာပဲ ေရနစ္ေသပါေရာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ထပ္အဆူခံရတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိဘေတြကေၿပာတယ္။ အဲဒါ ဖိုးထူးဆြဲသြားတာ။ ဖိုးထူးက အဲဒီမွာ ေသၿပီး ေရသရဲၿဖစ္ေနတာ။ တစ္ေန႕က ေတာင္ကုန္းက လူတစ္ေယာက္ေတာင္ ငါးမွ်ားေနတုန္း ဖိုးထူးက ေရထဲကေန လွ်ာႀကီးထုတ္ၿပလို႕ ထြက္ေၿပးလာရသတဲ့။ နင္တို႕ဒီတစ္ခါသြားရင္ နင္တို႕လည္း အဆြဲခံရမွာလို႕ ေၿခာက္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း အစကေရနစ္ေသမွာ မေၾကာက္ပဲ ေရသရဲဆိုတာနဲ႕ ေက်ာထဲကို စိမ့္သြားတာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အဲဒီေနရာကို အဲဒီၿမိဳ႕ေလးက ေၿပာင္းလာတဲ့ေနထိ ဘယ္ေတာ့မွ ေရမခ်ိဳး ၿဖစ္ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။ ေနာက္ပိုင္းအသက္ႀကီးေတာ့ ေတာ့မွ အေမကို ၿပန္ေမးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္ကေရသရဲကို ရွိရမွာလဲ။ နင္တို႕ေသမွာစိုးလို႕ သက္သက္ ေၿခာက္လိုက္တာတဲ့။
အခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အဲဒီတုန္းကသာ အေမတို႕ကသာ ေရသရဲနဲ႕ သာမေၿခာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မေၾကာက္ေတာ့ ေရသြားသြားကူးၿဖစ္ေနမွာ။ အဲလိုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အခုအခ်ိန္အထိေတာင္ အသက္ရွင္ခ်င္မွရွင္မွာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက အဲဒီအေၾကာင္းအရာႀကီးကအမွားႀကီး။ ကေလးေတြကို သရဲနဲ႕ ေၿခာက္လိုက္တာ။ တစ္ဖက္က စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြကို မဟုတ္တာ နဲ႕ ေၾကာက္ေအာင္ မေၿခာက္သင့္ဘူးလို႕ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕တို႕ အတြက္ အက်ိဳးရွိသြားတယ္။ မေကာင္းေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္တယ္။ Necessary Evil လို႕ ဆိုလို႕ရမလားလို႕။အခုအသက္ႀကီးလာေလေလ ပတ္၀န္းက်င္မွာ Necessary evil ေတြ ေတြ႕ရတာ မ်ားလာေလေလ ပါပဲ။ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ လူသတ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွ Necessary evil မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေန႕စဥ္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ကိစၥေတြထဲမွာကို အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။
၁) စီးကရက္ ဗူးေတြမွာ ေဆးလိပ္ေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ ေရာဂါေတြကို လိုအပ္တာထက္ ပိုဆိုးတဲ့ ပံုေတြနဲ႕ ၿပၿပီး ၿခိမ္းေၿခာက္ထားသည္။
၂) သတင္းဌာနအခ်ိဳ႕သည္ သတင္းတစ္ခု မမွန္မွန္းသိရက္ႏွင့္ ၀ါဒတစ္ခု အတြက္ ထိုသတင္းကို ေဖာ္ၿပ ၾကသည္။
၃) ေလေၾကာင္းလိုင္းမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ privcacy ထိခိုက္ေလာက္ေအာင္ လံုၿခံဳေရး တင္းၾကပ္ၾက၏။
၄).......
.........
.........
.........
.........
မိုးတိမ္ညိဳ
ဇြန္၊၂၀၀၉။
