ထူးဆန္းပါေပ့ ဆရာတြတ္ရယ္ (၂)

ကၽြန္ေတာ့္ အေမကို အၿခားသူမ်ားက ကပ္ေစးနဲသည္ဟု ဆိုၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕ကမူ စည္းစနစ္က်သည္ ဟုဆိုသည္။ ကပ္ေစးနဲ သည္ဟုဆိုလွ်င္ အပ်က္သေဘာေတြးၿခင္းၿဖစ္ၿပီး စည္းစနစ္က်သည္ဟု ေတြးလွ်င္ အၿပဳသေဘာေတြးၿခင္းၿဖစ္ေပမည္။ မည္သို႕ပင္ၿဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ့္ အေမသည္ အနည္းငယ္ ႏွေၿမာတတ္ သူတစ္ဦးဟုထင္ပါသည္။ ဤသည္မွာလည္း သဘာ၀က်ပါသည္။ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ဦးအေနႏွင့္ အေလ အလြင့္ နည္းပါးေစရန္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းသိမ္းရမည္ မဟုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္တြင္လည္း မည္ သူ ကမွ ေစ့ေစ့စပ္စပ္မရွိသၿဖင့္ အေမမွ မထိန္းသိမ္းလွ်င္လည္း အေလအလြင့္က ေတာ္ေတာ္မ်ား မည္ ၿဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အေမ၏ ႏွေၿမာတတ္ေသာ အက်င့္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုထဲတြင္ အေရးပါသလို တစ္ခါ တစ္ခါရယ္စရာ (အေကာင္းဘက္ကေၿပာၿခင္းၿဖစ္သည္)လည္း ၿဖစ္တတ္ေလသည္။

တစ္ညေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစု အားလံုးအိပ္ယာ၀င္ၾကသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းထဲမွ အသံၾကားသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းၾကည့္ရာ အေမ့ကို ဆက္တီခံုေပၚတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ၿပီး ဘုရားစာ ရြတ္ေနသည္ကိုေတြ႕ ရသည္။ ေတြ႕ရိုးေတြ႕ စဥ္မဟုတ္သၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသြား ၿပီး အေမ့ကိုေမးလိုက္သည္။ “ အေမ မအိပ္ ေသးဘူးလား ဘာလုပ္ေနတာတံုး“ အေမကေမာ့ ၾကည့္ၿပီး “ေအးဒီမွာ ၿခင္ေဆး ေခြေလး မကုန္ေသးလို႕ထိုင္ေနတာ“
ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ၿခင္ေဆးေခြေလးက လက္တစ္ဆစ္ ေလာက္ေသးေသးေလး က်န္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ မီးၿငိမ္းလိုက္ လွ်င္လည္း ေနာက္တစ္ခါ ၿပန္ထြန္းရမည္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ အေမက ဒီၿခင္ေဆးေခြေလးကို သူ႕ဟာသူ ကုန္သြား ေအာင္ထြန္းထားခဲ့ရမည္ကို လည္း မသိစိတ္က ႏွေၿမာေနပံုရသည္။ အေမ့ စိတ္ကူးထဲတြင္ ၿခင္ေဆး ထြန္းထားလွ်င္လူထိုင္ေနမွ အက်ိဳးရွိမည္ဟူေသာ အခ်က္သာ ေလာေလာ ဆယ္ရွိေနသည္ဟုထင္သည္။ ထိုေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္ရက္ႏွင့္ အပင္ပန္းခံၿပီး ေပထိုင္ေနၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။ တစ္ခါအေလ လူမ်ားမွာ အဲလို အေတြးလြန္ၿပီး အေတြးေခ်ာ္သြားတတ္သည္။
ထိုနည္း၄င္းပင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကို၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္ဖူးသည္။ သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ အေမဖက္မွ ၿဖစ္ၿပီး လူလတ္ပိုင္းစီးပြားေရး သမား တစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္။ စီးပြားေရးတြက္တြက္တတ္သည္။ တစ္ခုခုရင္းႏွီးၿပီး လွ်င္ အကိ်ဳးအၿမတ္ တစ္ခုခုေတာ့ ၿပန္ရမွ ၿဖစ္မည္ ဟူေသာ သူမ်ိဳးၿဖစ္သည္။ တစ္ခါေသာ္ ႏိုင္ငံၿခားဇာတ္ကားတစ္ကား ရုပ္ရွင္ရံုတြင္ ၿပသရာသူကအရင္ၾကည့္ၿပီး အလြန္ေကာင္းသၿဖင့္ ေဆြမ်ိဳး မ်ားၾကည့္ရန္ ေနာက္ရက္တြင္ လက္မွတ္ငါးေစာင္၀ယ္ခဲ့ ေလသည္။ ရုပ္ရွင္သြားခါနီးတြင္ တစ္ေယာက္က အေရးႀကီး ကိစၥေပၚလာသၿဖင့္ မလုိက္ႏိုင္ခဲ့ရာ အၿခားလူတစ္ေယာက္ ကို လူစားထိုးရန္ရွာေဖြရာ ကံဆိုးစြာ ပင္ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြမ်ားထဲမွ မည္သူကမွ မလိုက္ႏိုင္ၿဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရုပ္ရွင္ရံုတြင္ ပိုေနေသာ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ၿပန္ေရာင္းရန္ ႀကိဳးစားရာလည္း ၀ယ္မည့္ သူရွာမေတြ႕ပါ။ ႀကံရာမရသည့္ အဆံုးတြင္ ထိုအစ္ကို သည္ အေႏြးထည္ေလး ၀တ္ၿပီး ရုပ္ရွင္ရံုထဲသို႕လိုက္ထိုင္ကာ ဇာတ္ကားၿပီးသည္ အထိထိုင္ခံုတြင္ ထိုင္အိပ္ေနပါသည္။ ၀ယ္ ထား သည့္ ထိုင္ခံု အလဟသ အၿဖစ္မခံႏိုင္လို႕ တန္ေအာင္ အပင္ပန္းခံၿပီး ထိုင္ခံုေပၚတြင္ လာအိပ္ၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။
လူမ်ားမွာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းကို ဂရုစိုက္လြန္းလွ်င္ ထိုကဲ့သို႕ ရံဖန္ရံခါၿဖစ္တတ္ေလသည္ ဟုထင္ပါသည္။ ထိုကိစၥမ်ား ကိုေနာင္တြင္ ၿပန္ေၿပာေသာ အခါရယ္စရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအၿဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး “ထူးဆန္းပါေပ့ ဆရာတြတ္ရယ္“ ဟုသာေရရြတ္ လိုက္ပါေတာ့သည္။

ဒီဇင္ဘာ၊၂၀၀၈။
မိုးတိမ္ညိဳ
http://www.walkinginthedesert.blogspot.com/